Blessures bij langeafstandslopers komen vaker voor dan bij korteafstandlopers. Dit komt door de grotere belasting van het lichaam, maar ook door de specificiteit van het langeafstandslopen. Het meest kwetsbaar voor blessures zijn de benen, die tienduizenden stappen kunnen zetten tijdens een marathonloop.

Verwondingen bij langeafstandslopers zijn voornamelijk kneuzingen in de benen. Tijdens het hardlopen worden de vierkoppige en driekoppige spieren van de kuiten, knieën en voeten het meest belast. Na een marathonloop keert het kraakbeen in het kniegewricht gedurende ongeveer een half jaar terug naar zijn juiste vorm, en tijdens het hardlopen ervaart de voet druk die tot drie keer groter is dan het lichaamsgewicht van de hardloper, en dit kan niet onverschillig zijn voor de gezondheid.

Verwondingen kunnen worden onderverdeeld in verwondingen die verdere training verhinderen en onmiddellijke behandeling vereisen, en verwondingen die een tijdelijke belasting zijn, maar die onderschat worden, kunnen grotere complicaties veroorzaken.

Achillespeesblessure bij hardlopers

Oorzaak letsel

Deze blessure wordt meestal veroorzaakt door de voet van de hiel af te plaatsen tijdens het hardlopen. En door veel druk uit te oefenen op de hiel loopt de achillespees risico op blessures. Een blessure kan ook het gevolg zijn van hardlopen op harde grond of van onvoldoende flexibiliteit van de pees zelf. Achillespeesblessure kan zowel een verrekking als een beschadiging (ruptuur) aan de pees omvatten. De behandeling is afhankelijk van het type blessure.

Symptomen

Als een pees gescheurd is, zwelt het kalf op, doet het pijn en is het rood. Er kunnen blauwe plekken optreden, een symptoom van weefselbloeding. Waarschuwing! De pijn hoeft in het begin niet intens te zijn, maar mag niet worden onderschat.

Het eerste symptoom van een achillespeesblessure is ook het specifieke kraken van de voet bij het op de grond zetten en de pijn die heviger wordt bij het staan ​​op de tenen. Dit is een bewijs dat de pees ontstoken is geraakt.

Behandeling

Het hangt allemaal af van de ernst van de blessure. In het geval van lichte verwondingen is het voldoende om de kuit te smeren met vrij verkrijgbare verwarmende en pijnstillende zalven en uit te rusten van het hardlopen. Koude kompressen en preparaten met anti-zwelling en pijnverminderende eigenschappen kunnen ook helpen. Na een paar dagen zou alles weer normaal moeten zijn. Indiende blessure is ernstiger en de achillespees scheurt gedeeltelijk, een afspraak met een arts is noodzakelijk. Gewoonlijk wordt het been ongeveer 3 weken geïmmobiliseerd met een gipsverband of stabilisator, en dan moet het een revalidatie van 6 weken ondergaan. Lasertherapieën, cryotherapie en ultrageluidbehandeling zijn ook nuttig. Een volledige ruptuur van de pees vereist een operatie. Momenteel worden verschillende methoden voor peesfixatie gebruikt - afhankelijk van de leeftijd van de hardloper. Na de operatie wordt het been ongeveer 6 weken geïmmobiliseerd en daarna nog eens 6 weken intensief gerehabiliteerd. Helaas is het oplopen van een achillespees, ondanks behandeling, vaak voelbaar in de toekomst.

Runner's knee blessure

Oorzaak letsel

Meestal treedt het op als gevolg van te veel training, wanneer we te vaak of te lang rennen en te korte pauzes nemen van de ene run naar de andere. Intensieve training belast de knie en veroorzaakt pijn aan de knieschijf, die vooral wordt geactiveerd bij zitten, hurken of rennen (naar beneden gaan).

Symptomen

Deze blessure veroorzaakt pijn in het kniegebied, meer precies - het zij- of voorste deel van het kniegewricht.

Behandeling

De pijn van de knie moet resulteren in een onderbreking van de training of op zijn minst de intensiteit ervan verminderen. In geval van kniebelasting, vermijd het aflopen van routes. Bij een zeer gevorderde blessure kan de pijn zo hevig en vaak terugkerend zijn dat het zelfs onmogelijk is om te blijven rennen. Behandeling van blessures is voornamelijk gebaseerd op fysiotherapie. Tapen en schoencorrectie kunnen nuttig zijn.

Verwonding van het enkelgewricht (enkelblessure) bij een hardloper

Oorzaak letsel

Enkelblessures zijn de meest voorkomende enkelverstuikingen. Ze komen heel vaak voor bij langeafstandslopers. Het is eigenlijk de meest voorkomende kneuzing van het been. Blessure treedt meestal op als gevolg van het naar binnen draaien (wikkelen) van de voet. Het enige wat je hoeft te doen is ongelukkig genoeg voetstappen of struikelen tijdens het rennen en het probleem is klaar.

Symptomen

Het symptoom van een enkelverstuiking is voornamelijk pijn en zwelling, mogelijk met een blauwachtige huid in dit gebied. Enkelpijn verergert wanneer u uw voet beweegt.

Behandeling

Deze blessure moet onmiddellijk worden geraadpleegd met een arts, omdat breuken ook kunnen optreden in het enkelgebied. De behandeling van een enkelverstuiking is meestal gebaseerd op het stabiliseren van het been (in een gipsverband of stabilisator) totdat de ligamenten genezen. Ze zijn behulpzaamook koude kompressen, het been hoog houden en tapen. Na genezing is vaak revalidatie nodig om het been weer volledig in beweging te krijgen.

Tenniskuit

Oorzaak letsel

Het is een veelvoorkomende hardlopersaandoening. Het bestaat uit gedeeltelijke schade aan de gastrocnemius-spier en er kan ook schade aan de plantaire spier optreden. De blessure treedt op als gevolg van een plotselinge rekking van de spier. Ondanks de naam lopen ook hardlopers het risico deze blessure op te lopen.

Symptomen

Een kenmerkend symptoom is een scherpe, plotselinge pijn aan de achterkant van de knie die verdere activiteit verhindert. De pijn kan gepaard gaan met een hoorbare "klik" die wijst op een spierruptuur. Zwelling van de kuit kan ook optreden. De blessure is vrij ernstig en wordt onmiddellijk uitgesloten van training.

Behandeling

Een kuitblessure vereist behandeling, maar is meestal geen operatie. In de meeste gevallen helpt het om het been te stabiliseren, bijvoorbeeld in een orthese, en zo de spieren te stabiliseren en het been te ontlasten. Ook fysiotherapie, massage en taping zijn ondersteunend. Het ongemak veroorzaakt door pijn wordt geëlimineerd met pijnstillers, koude kompressen en het hoog houden van het been. Het kan enkele maanden duren om volledig te herstellen.

Scheenbeenspalken

Oorzaak letsel

Shin splints wordt veroorzaakt door langdurige spier- en fascia-spanning. Het kan ook een gevolg zijn van microverwondingen van spieren, pezen of periosteum. De reden kan bijvoorbeeld een te snel oplopende belasting zijn, een slechte manier van lopen (voetheffen), slecht gekozen schoeisel, hardlopen op een te harde ondergrond. Een blessure kan ook een gevolg zijn van het verwaarlozen van eerdere blessures (gebrek aan revalidatie), en zelfs houdingsafwijkingen of een scheef bekken. Mensen die intensief hardlopen, na een lange pauze weer gaan hardlopen of net aan hun avontuur met deze sport beginnen, worden vooral blootgesteld aan dit soort blessures. Verzwakte voetspieren zijn ook een van de oorzaken van shin splints.

Symptomen

Deze blessure bevindt zich in het anteromediale deel van het scheenbeen en de pijn die het veroorzaakt is behoorlijk hevig en gaat gepaard met een specifieke spanning die in dit deel van het been wordt gevoeld. Het begin van shin splints is een groeiende pijn die een waarschuwingssignaal zou moeten zijn om de intensiteit van de training tijdelijk te verminderen of een pauze te nemen. De sterkste pijn treedt 's ochtends op en neemt toe met de dorsale beweging van de voet (opwaartse trekkracht).

Behandeling

Pijn kan worden geneutraliseerd met een koud kompres ofpijnstillers, maar het belangrijkste is de pauze van de training. Artsen in deze situatie adviseren meestal de zogenaamde kuitstrekken bij een fysiotherapeut, kinesiotaping kan ook nuttig zijn bij de behandeling.

Verwonding van het iliotibiale kanaal

Oorzaak letsel

Het iliotibiale tractussyndroom komt het vaakst voor wanneer er veel bergop- en bergstappen op de looproute zijn. Een blessure is meestal het gevolg van een zwakke heupabductiespier van de bilspier, maar het kan ook worden veroorzaakt door een slechte uitlijning van het bekken of misvormde knieën. De verkeerde manier van rennen kan ook verantwoordelijk zijn voor de blessure - onjuiste positionering van de voet of overmatig kantelen van het lichaam tijdens het hardlopen.

Symptomen

Deze blessure betreft de fascia aan de buitenkant van de dij. Het wordt ontstoken als een diffuse pijn aan de buitenkant van de knie. Pijn verergert wanneer we rennen en stopt wanneer we rusten. De eerste pijnsymptomen mogen niet worden onderschat. Kenmerkend voor deze blessure is het optreden van pijn enkele dagen na de training, bij traplopen.

Behandeling

Wanneer je de eerste symptomen voelt, is het het beste om minstens een dag te stoppen met hardlopen en er dan geleidelijk aan terug te keren. Als de eerste tekenen worden genegeerd, kan ernstiger letsel het gevolg zijn. Behandeling van het iliotibiale kanaalsyndroom is gebaseerd op het neutraliseren van de pijn (als deze niet vergevorderd is) - koude kompressen, massage van het pijnlijke deel van het been en rekoefeningen zijn voldoende. Het is ook de moeite waard om voor geschikte inlegzolen voor schoenen te zorgen. Nadat de ontsteking is verdwenen, kan fysiotherapie noodzakelijk worden. Als het letsel ernstig is en de noodmaatregelen niet helpen, is behandeling met steroïde-injecties (het zogenaamde steroïdeblok) noodzakelijk. In zeer zeldzame gevallen worden meer invasieve methoden gebruikt om dit letsel te behandelen.

Letsel aan de kniebuigers (dijbeenblessure)

Oorzaak letsel

Blessures zijn meestal het gevolg van beschadiging (scheuren) van de bicepsspier van de dij, de kniebuiger. Letsel aan de flexoren treedt op wanneer de spieren overbelast worden tijdens het buigen van de knieën tijdens het hardlopen. De directe oorzaak van de slechte conditie van de flexoren kan een onvoldoende warming-up zijn voorafgaand aan een inspannende run. De oorzaak van een blessure kan ook overtraining van de spieren, onjuiste voeding of onvoldoende regeneratie tussen trainingen zijn.

Symptomen

Bij langeafstandslopers met deze blessure is er een trekkende pijn in de achterkant van de dij en een gevoelde spanning die verhindertvoortzetting van de loop. De pijn kan gepaard gaan met een hoorbare 'klik' en er kunnen zelfs zwellingen en blauwe plekken rond de spier ontstaan. Een lichte pijn betekent dat de blessure tijdelijk is en niet gevorderd - meestal is het gewoon overbelasting. Hoe sterker de pijn, hoe ernstiger de schade aan de spier. Bij een zeer ernstige spierscheuring kan een breuk in de continuïteit van de spier voelbaar zijn.

Behandeling

Acute pijn zou een signaal moeten zijn om onmiddellijk te stoppen met trainen. De zere plek moet worden gekoeld. Het letsel moet worden gemeld aan een arts die de omvang ervan zal bepalen. De behandeling hangt af van de ernst van de spierbeschadiging. Rust- en ijspakken helpen meestal bij een lichte verwonding. Het is vaak nodig om ontstekingsremmende medicijnen te nemen.

Nadat de symptomen verdwenen zijn, is herstel belangrijk, dat enkele tot enkele tientallen dagen zou moeten duren, afhankelijk van de ernst van de verwonding. Als de continuïteit van de spier volledig wordt onderbroken, wordt een operatie toegepast. Het is een reconstructieve procedure waarbij de spier op de juiste plaats wordt genaaid. Na de operatie is het noodzakelijk om het been te verstijven, gevolgd door revalidatie. In dit geval kan de terugkeer naar de training tot zes maanden duren.

Categorie:

ABC van oefeningen