Difterie is een zeer besmettelijke ziekte waarvan het verloop afhangt van de plaats van infectie. Het wordt veroorzaakt door de corynebacterium diphtheriae-bacteriën, die eerder werden aangevallen met een geschikte bacteriofaag (virus dat bacteriën aanv alt) en lysogeen zijn geworden, d.w.z. ze hebben hun biologische kenmerken veranderd. Door deze verandering kregen deze bacteriën een nieuw gen (tox). Dankzij dit kunnen ze difteriegif.webp produceren, dat verantwoordelijk is voor de symptomen van de ziekte.
Difterie(difterie) is een zeer gevaarlijke besmettelijke ziekte. U kunt op verschillende manieren besmet raken metdifterie . De corynebacterium diphtheriae ( Corynebacterium diphtheriae)bacteriën kunnen zowel door direct contact, zoals aanraking, als door druppeltjes bewegen - bij hoesten of niezen.
Elke drager of zieke persoon infecteert twee dagen vóór het begin van de symptomen van de ziekte, gedurende de hele duur en tot drie weken na herstel. Dit komt omdat de bacteriën nog steeds in de afscheidingen van de slijmvliezen en op de huid achterblijven. Besmetting is ook mogelijk door besmette voorwerpen zoals bestek of borden, voedsel (bijv. melk).
In extreme gevallen is het voldoende om in een endemisch difteriegebied te blijven om besmet te raken. Gelukkig heeft systematische vaccinatie van kinderen difterie in Centraal- en West-Europa uitgeroeid.
Difterie: symptomen
De eerstesymptomen van difterietreden meestal 2 tot 6 dagen na infectie op. De cursus is afhankelijk van de klinische vorm. De meest voorkomende zijn faryngeale en laryngeale difterie. De ziekte begint meestal met aanzienlijke zwakte, keelpijn en verslechtering van het welzijn. Ook heel kenmerkend zijn vergrote lymfeklieren en een zoete en bedorven, neutrale geur uit de mond.
In het geval van difterie van het strottenhoofd is er ook piepende ademhaling, hoesten, kortademigheid en in de volgende fase - stilte. De patiënt heeft een temperatuur tot 38 graden Celsius en er is een witte coating op de amandelen, die na het loslaten bloedsporen achterlaat. Het geheel lijkt op angina streptokokken
Als de ziekte nog steeds niet wordt behandeld, kan difterie-infectie leiden tot verlamming van het zachte gehemelte, hartaandoeningen (toxines kunnen myocarditis veroorzaken), verlammingzenuwen (perifere en craniale), lever- of nierbeschadiging. De temperatuur kan oplopen tot 40 graden Celsius.
In het laatste stadium kunnen de submandibulaire en cervicale lymfeklieren (de zogenaamde nek van Nero) vergroot worden en door verstikking afsterven. Daarnaast kan de ziekte ook aanvallen: neus, bronchiën, ogen, geslachtsorganen, navel, bronchiën en de huid in het algemeen.
Difterie: vaccinaties
Difterievaccinaties zijn verplicht in Polen. Ze zijn onderhevig aan kinderen vanaf de leeftijd van 7 weken tot en met 19 jaar, en mensen ouder dan 19 jaar, die bijzonder kwetsbaar zijn voor infecties (bijv. gezondheidswerkers).
Het vaccin wordt toegediend als een combinatie van DTP (of DTaP) tegen difterie (D), tetanus (T) en kinkhoest (P) of als monovalent vaccin voor kinderen en adolescenten (D) of volwassenen (d) en een bivalent vaccin voor kinderen tot 7 jaar met contra-indicaties voor vaccinaties met kinkhoestvaccin (DT), adolescenten en volwassenen (DT)
Er is ook een Td/IPV combinatievaccin tegen tetanus (T), difterie (D) en polio (IPV) beschikbaar
Volgens het vaccinatieschema moeten kinderen 4 doses DTP-vaccin krijgen voordat ze naar school gaan en één dosis TD-vaccin op de leeftijd van 14 en 19 jaar. Volwassenen daarentegen zouden om de 10 jaar gevaccineerd moeten worden.
Difterie: behandeling
Als difterie al is opgelopen en correct is gediagnosticeerd, moet de persoon onmiddellijk in het ziekenhuis worden opgenomen. Hij krijgt antibiotica (voornamelijk op basis van penicilline) en antitoxines.
In extreme gevallen, wanneer de luchtweg geblokkeerd is, wordt een tracheotomie uitgevoerd (incisie van het strottenhoofd en inbrengen van een buisje om te kunnen ademen).
- Infectieus erytheem: oorzaken, symptomen, behandeling
- Stomatitis: oorzaken, symptomen, behandeling
- Kinkhoest: symptomen, diagnose en behandeling