Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!
src="otylosc/4425871/nadmierna_ilo_tkanki_tuszczowej_przyczyn_stanw_zapalnych_jakie_choroby_moe_generowa__2.jpg.webp" />GECONTROLEERDE INHOUDAuteur: Dominika WilkOntsteking in het lichaam treedt niet alleen op bij infecties of snijwonden. Ook kan overmatige groei van vetweefsel, vooral in de buik, een bron van chronische ontstekingen worden, die, in tegenstelling tot acute en kortdurende ontstekingen, verschillende ziekten veroorzaakt.
We spreken van obesitas wanneer de body mass index gedefinieerd als BMI (verhouding lichaamsgewicht tot lengte) hoger is dan 30 kg/m2. Volgens de WHO bedoelen we zwaarlijvigheid graad I wanneer de BMI varieert van 30-34,9 kg/m2, graad II van 35,0-39,9 kg/m2 en graad III boven 40 kg/m2. Obesitas is ook een aandoening waarbij het lichaamsvet bij vrouwen meer dan 25% is en bij mannen meer dan 20%.
De metabole definitie van zwaarlijvigheid is dat het een type vetweefsel is dat leidt tot verslechtering van zowel motorische als metabole functies, wat resulteert in verminderde secretie van adipokines door adipocyten, evenals het initiëren van ontsteking door vetweefsel, wat op zijn beurt leidt tot het ontstaan van vele begeleidende ziekten.
Obesitas en ontstekingen
Veel mensen zijn zich er niet van bewust dat overtollig lichaamsvet niet alleen een esthetisch maar ook een gezondheidsprobleem is. Vetweefsel is een endocrien orgaan en wanneer er te veel van is, wordt het een bron van chronische ontstekingen. En dit leidt op zijn beurt tot de opkomst van verschillende ziekten zoals: diabetes, atherosclerose, hypertensie.
De belangrijkste bron van ontsteking bij zwaarlijvige mensen zijn adipocyten (vetcellen), die adipokines (vetweefselhormonen) in een andere hoeveelheid afscheiden dan bij een gezond persoon (wat belangrijk is voor het ontstaan van aandoeningen).
Ze produceren bijvoorbeeld leptine, resistine, lipocaïne2, die stofwisselingsziekten bevorderen en een aantal ongunstige processen in het lichaam versterken die het fenomeen obesitas verergeren. Bovendien scheiden ze pro-inflammatoire cytokines af, zoals interleukine-6, interleukine-18 of TNF-α, die verantwoordelijk zijn voor het in stand houden van ontstekingen in het lichaam.
De bron van ontsteking zijn ook macrofagen, die in een aanzienlijke hoeveelheid in het vetweefsel stromen. Hoe groter het percentage weefselvet, hoe meer macrofagen er in zitten. Ze verwijderen dode adipocyten die afsterven als gevolg van cellulaire overgroei. Door dit te doen, scheiden ze daarbij pro-inflammatoire cytokines uit.
De macrofagen in het vetweefsel van magere en zwaarlijvige mensen zijn verschillend. Type II (M2) macrofagen domineren bij magere personen, en bij zwaarlijvige personen zijn type I (M1) macrofagen verantwoordelijk voor de uitscheiding van pro-inflammatoire cytokines zoals interleukine 6 of TNF-α. Bijzonder gevaarlijk is TNF-α, dat leidt tot stoornissen in het insulinemetabolisme en een gebrek aan verzadiging.
Het resultaat is dat insuline zich niet kan binden aan zijn receptor, dus het kan niet actief zijn en de bloedglucosespiegel verlagen (en langdurige, verhoogde glucosespiegels vormen een risico op het ontwikkelen van diabetes). Onjuist werkende leptine leidt er op zijn beurt toe dat zwaarlijvige mensen nog steeds honger hebben en overmatige hoeveelheden voedsel eten.
Bij zwaarlijvige mensen is het voordeel van Th1-lymfocyten ten opzichte van Th2 in vetweefsel merkbaar, wat leidt tot verhoogde secretie van interferonen, d.w.z. eiwitten die worden geactiveerd bij verschillende soorten infecties, bijvoorbeeld virale of bacteriële. Dit leidt tot de stimulatie van macrofagen, en dus tot de intensivering van ontstekingsreacties.
Bovendien hebben mensen met obesitas een merkbare afname van Treg-type lymfocyten in visceraal vetweefsel, wat op zijn beurt wordt geassocieerd met verhoogde secretie van pro-inflammatoire cytokines en verhoogde insulinespiegels.
Interleukine-6, uitgescheiden door vetweefsel, stimuleert niet alleen de synthese van acute fase-eiwitten, maar heeft ook een nadelige invloed op het vasculaire endotheel, dat de vorming van atherosclerose bevordert. Bovendien vermindert het de expressie van de insulinereceptor, waardoor de insulineresistentie wordt verhoogd. Dit leidt verder tot een verhoogde accumulatie van triglyceriden en vrije vetzuren en een verhoging van de bloedcortisolspiegels. Dit alles draagt bij aan de ontwikkeling van abdominale obesitas.
BMI-calculator
vrouwMenskindincorrecte dataVerplicht veldVerplicht veldBMI van het kindWe gebruiken BMI-normen voor volwassenen.Om het juiste gewicht (evenals lengte en hoofdomtrek) van kinderen tot 18 jaar te controleren, worden percentielrasters gebruikt om te bepalen of het kind evenredig meegroeit met de leeftijd.Controleer de percentielrasters
Manieren om ontstekingen bij obesitas te minimaliseren
Een manier om chronische ontstekingen bij zwaarlijvige mensen te verminderen, is door lichaamsvet te verminderen. Vooral die in de maag, die meestal het best bestand is tegen uitscheiding.Omdat het vaak het gevolg is van insulineresistentie, is de sleutel totvan het verliezen van vetweefsel op de buik is het reguleren van het insulinemetabolisme. Dit kan worden bereikt door de juiste samenstelling van de ma altijden en het aanhouden van de juiste intervallen tussen de ma altijden.
Het gegeten gerecht kan bijvoorbeeld niet alleen uit koolhydraten bestaan, omdat hierdoor net zo snel weer insuline vrijkomt en een hongergevoel ontstaat. Om het juiste niveau van insuline te behouden, zijn eiwitcomponenten, vet en vezels essentieel, wat het verteringsproces zal verlengen.
Daarom is een ontbijt bestaande uit havermout, yoghurt en noten de meest geschikte ma altijd voor een persoon met insulineresistentie, terwijl griesmeel gekookt in water met bananen en dadels een voorbeeld is van een verkeerd samengesteld gerecht.
Stabiele insulineniveaus, die nodig zijn voor gewichtsverlies bij zwaarlijvige mensen, kunnen ook worden gehandhaafd door een goede voedselverwerking. Gepureerd voedsel, zoals aardappelpuree, zal leiden tot een snellere insulineafgifte dan die met schil en vezels die langer zullen verteren. Het lichaam zal ook anders reageren op hetzelfde product, maar op een andere manier opgeslagen.
Gekoelde pasta of aardappelen bevatten bijvoorbeeld meer resistent zetmeel en worden daarom langzamer verteerd dan vers bereid. Minder rijp fruit zal ook bijdragen aan een stabielere insuline-economie, dus het is beter om lichtgroene bananen te kopen dan heel gele met bruine vlekken, waardoor je bloedsuikerspiegel sneller stijgt.
Een dieet met weinig vet, vooral verzadigd vet en transvet, is ook essentieel bij het verminderen van ontstekingen. Studies bij muizen hebben aangetoond dat knaagdieren die een vetrijk dieet (HFD) kregen, een snelle toename van CD8+ T-cellen in vetweefsel hadden (dit zijn lymfocyten die de instroom van macrofagen in vetweefsel bevorderen, en deze triggeren op hun beurt de afgifte van pro-inflammatoire cytokines).De muizen die CD8+ T-cellen hadden verwijderd, hadden op hun beurt een verminderd aantal type 1 macrofagen en een kleiner aantal pro-inflammatoire cytokines zoals inteleukine 6 of TNF-α.
De conclusie is dat met minder vetconsumptie er niet zo'n grote toename is van inflammatoire lymfocyten.
Dieet alleen is soms niet genoeg om ontstekingen te verminderen. Daarom krijgen sommige zwaarlijvige mensen statines van hun arts. Het belangrijkste doel van dit type farmacotherapie is het verlagen van het niveau van de "slechte cholesterolfractie", d.w.z. LDL, om het vasculaire endotheel te verbeteren en de expressie van pro-inflammatoire cytokines te remmen.