Tokofobie, of de angst voor de bevalling, staat op de lijst van specifieke fobieën (dwz fobieën waarbij de angst wordt veroorzaakt door een specifieke factor of situatie). Tokofobie kan niet alleen de keuze van de bevalling beïnvloeden, maar ook het hele leven van de patiënt die haar ervaart - in extreme gevallen is de angst die een vrouw ervaart zo sterk dat ze, om niet zwanger te worden, geslachtsgemeenschap helemaal kan vermijden.

Tokofobiebeschrijft een extreem sterke, ongecontroleerde angst om zwanger te worden en een kind te baren. De term is afgeleid van het Grieks (van de woorden tokos (bevalling) en phobos (sterke angst voor een fenomeen). In psychiatrisch-psychologische terminologie verscheen de term voor het eerst in een artikel in de British Journal of Psychiatry in 2000. % vrouwen wereldwijd ervaring tokofobie

Tokofobie (angst voor bevalling): symptomen

Het bestaan ​​van tocofobie bij een patiënte kan resulteren in een aantal gedragingen die haar hele leven beïnvloeden. Vrouwen met deze aandoening kunnen alle maatregelen nemen om te voorkomen dat ze een kind krijgen - soms gebruiken ze verschillende anticonceptiemethoden tegelijkertijd. In extreme gevallen, met een extreem hoge mate van angst voor de bevalling, hebben patiënten de neiging om seksueel contact helemaal te vermijden.

Geen enkele anticonceptiemethode is 100% effectief, dus soms - zelfs als de patiënte alle stappen onderneemt om het te voorkomen - ontwikkelt zich toch een zwangerschap.

Een vrouw met tocofobie tijdens de ontwikkeling van de foetus kan last krijgen van:

  • nachtmerries,
  • aanhoudende gedachten over pijn tijdens de bevalling of eventuele complicaties tijdens de bevalling (zowel de gezondheid van moeder als baby),
  • angst voor de dood tijdens de bevalling,
  • prikkelbaarheid en angst die toenemen met de duur van de zwangerschap,
  • lichamelijke klachten in de vorm van bijvoorbeeld onverklaarbare hoofdpijn of buikpijn, hartkloppingen, kortademigheid,
  • paniekaanvallen,
  • significante concentratiestoornissen die het dagelijkse gezins- of professionele functioneren belemmeren (ze worden geassocieerd met de constante angst voor de bevalling).

Een patiënt met tocofobie kan sterk aandringen op sluitingbevallen door middel van een keizersnede, die volgens haar minder pijnlijk zou zijn (bijvoorbeeld door de verdoving die tijdens de procedure werd gebruikt) dan een bevalling door natuurlijke krachten.

Tokofobie (angst voor bevalling): oorzaken

Net als bij andere angststoornissen, heeft ook angst voor de bevalling een complexe etiologie.

Oorzaken van primaire tocofobie

Tokofobie (primair genoemd in de hieronder beschreven situatie) kan voorkomen bij vrouwen die tot nu toe niet zijn bevallen, en in dergelijke gevallen wordt het geassocieerd met:

  • slachtoffer zijn van fysieke mishandeling (bijv. verkrachting of seksuele intimidatie),
  • traumatische gebeurtenissen, zoals miskramen of abortussen,
  • overlijden van de moeder van de patiënt tijdens de bevalling

Een andere factor die de angst van een vrouw voor de bevalling kan veroorzaken, zijn de herinneringen aan haar eigen moeder. Een groter risico op het probleem doet zich voor bij die patiënten met wie hun ouders negatieve herinneringen deelden, of het nu gaat om uitzonderlijke moeilijkheden die verband houden met de zwangerschap of om problemen in de perinatale periode, zoals bijvoorbeeld hevige pijn.

Oorzaken van secundaire tocofobie

Een andere vorm van tocofobie is de secundaire angst voor de bevalling die voorkomt bij vrouwen die al moeder zijn. Het wordt veroorzaakt door gebeurtenissen die de patiënt in het verleden heeft meegemaakt, zoals een moeilijke bevalling (bijvoorbeeld gepaard gaand met hevige pijn) of onder behandeling staan ​​van onvoldoende zorgzaam medisch personeel. Het risico op secundaire tocofobie is ook verhoogd bij patiënten die een postpartumdepressie hebben gehad.

Tokofobie (angst voor bevalling): behandeling

Therapeutische interacties bij patiënten met tocofobie omvatten twee hoofdmethoden: psychotherapie en farmacotherapie. De eerste speelt een primaire rol omdat deze zich richt op het identificeren van de bron van het probleem en vervolgens de patiënt helpt ermee om te gaan. Farmacologische behandeling van tocofobie wordt alleen gestart als een vrouw andere psychische problemen heeft, zoals depressie.

Het is belangrijk om hier te benadrukken dat, als een zwangere vrouw medicijnen nodig heeft, het uiterst belangrijk is om het juiste antidepressivum te kiezen - laat u leiden door welke maatregelen veilig zijn voor de gezondheid van het zich ontwikkelende kind.

Bij de zorg voor een patiënt met tocofobie moet niet alleen een psychiater of psychotherapeut betrokken zijn, maar ook een verloskundige. De tweede specialist kan de angsten van de patiënt confronteren met de realiteit (bijvoorbeeld uitleggen of complicaties)ze is bang, ze kunnen haar echt bedreigen. Bovendien kan een verloskundige die op de hoogte is van de angst voor een bevalling op zijn/haar afdeling haar speciale zorg bieden.

Er is nog een aspect dat moet worden verduidelijkt met betrekking tot het uitvoeren van vrijwillige keizersneden bij vrouwen met tocofobie. Een dergelijke praktijk als een routineprocedure, zelfs in het geval van een aanzienlijke angst voor de bevalling bij de patiënt, moet zeker niet worden aanbevolen. Hoewel het aantal keizersneden in de wereld (ook in Polen) stelselmatig toeneemt, betekent dit niet dat dit een betere manier is om een ​​zwangerschap af te breken dan een natuurlijke bevalling.

In het geval van medische indicaties (bijv. bedreiging voor het leven van de foetus), is een keizersnede uiteraard gunstig, maar de uitvoering ervan gaat gepaard met een risico op complicaties dat vier tot vijf keer hoger is dan in het geval van natuurlijke bevalling

DeskundigeBoog. Tomasz Nęcki Afgestudeerd aan de medische faculteit van de medische universiteit van Poznań. Een bewonderaar van de Poolse zee (die het liefst langs de kust slentert met een koptelefoon in zijn oren), katten en boeken. Bij het werken met patiënten concentreert hij zich erop altijd naar hen te luisteren en zoveel tijd door te brengen als ze nodig hebben.

Categorie:

Psychiatrie