Hydrocortison is een natuurlijk voorkomende corticosteroïde bij de mens. Momenteel wordt het gesynthetiseerd in laboratoria. Het is een van de meest gebruikte steroïden in de dermatologie. Het wordt gemakkelijk aan patiënten voorgeschreven als ingrediënt van gemaakte zalven. Het gaat effectief om met atopische dermatitis of impetigo. Patiënten komen vaak zonder recept naar de apotheek voor hydrocortison in de vorm van een kant-en-klare crème, maar u moet dit preparaat bewust gebruiken om uzelf geen schade toe te brengen.

Hoe werkt hydrocortison?

Hydrocortisonbehoort tot een groep steroïden die glucocorticoïden worden genoemd.

Om te begrijpen welke werking hydrocortison heeft, moet u eerst kijken naar zijn fysiologische rol in het menselijk lichaam. De secretie van cortisol en hydrocortison wordt gecoördineerd door de hypothalamus-hypofyse-bijnierschors-as. Deze organen zijn met elkaar verbonden en vormen een efficiënt systeem. De secretoire capaciteit van het ene element beïnvloedt de secretie van hormonen door de andere elementen.

Deze interactie is gebaseerd op negatieve feedback. Een verhoging van de concentratie van bijnierschorshormonen, bijv. cortisol, remt de afscheiding van hypothalamus- en hypofysehormonen en als gevolg daarvan een verlaging van de bloedcortisolspiegels.

Hydrocortison werkt:

  • ontstekingsremmend
  • anti-reuma
  • antiallergisch
  • anti-shock
  • immunosuppressief
  • heeft het vermogen om de immuunrespons te moduleren
  • remt de doorlaatbaarheid van haarvaten
  • vermindert zwelling
  • remt de werking van hyaluronidase

Het is ook de moeite waard eraan te denken dat hydrocortison:

  • verhoogt de bloedsuikerspiegel
  • versnelt de afbraak en remt de eiwitsynthese
  • vermindert het vermogen van het lichaam om zich tegen infecties te verdedigen
  • zorgt ervoor dat natrium en water in het lichaam worden vastgehouden
  • leidt tot kaliumverlies in de urine
  • verhoogt de hoeveelheid calcium die van de botten naar de bloedbaan gaat
  • vermindert de opname van calcium in het spijsverteringsstelsel en verhoogt de uitscheiding van dit element in de urine
  • kan groeiachterstand veroorzaken bij kinderen en adolescenten

Hydrocortison wordt gegeven als tablet, intraveneuze infusie, intramusculaire injectie of crème.

Toediening per os of i.v verhoogt de kans op bijwerkingen. De fysiologische reactie van het lichaam op de toediening van een verhoogde hoeveelheid van deze verbinding is de remming van de afscheiding door het lichaam van zijn eigen fysiologische hormoon. Het is een remming van de werking van de hypothalamus-hypofyse-bijnierschors-as.

Indicaties voor het gebruik van hydrocortison

De indicaties voor het gebruik van hydrocortison variëren en zijn vaak gerelateerd aan de door de arts gekozen vorm van het medicijn.

Intraveneuze of intramusculaire toediening is meestal voorbehouden aan intramurale zorg. Vaak wordt de beslissing om intraveneus, via een infuus of intramusculair toe te dienen genomen door de spoedeisende hulp arts of paramedicus, aangezien dit levensbedreigende aandoeningen zijn.

De indicaties voor het gebruik van hydrocortison vermeld in de aanbevelingen zijn:

  • primaire of secundaire bijnierinsufficiëntie
  • shocktoestanden (posttraumatisch, postoperatief, cardiogeen, anafylactisch, transfusie, postverbranding)
  • ernstige bronchospastische toestanden
  • acute allergische aandoeningen - Quincki's angio-oedeem
  • ernstige erythema multiforme - Stevens-Johnson-syndroom
  • acute vormen van auto-immuunziekten
  • acute overgevoeligheidsreactie op het geneesmiddel

De dosering en snelheid van toediening worden bepaald door de medisch specialist. Meestal proberen artsen, ondanks de moeilijke toestand van de patiënt, de laagste effectieve dosis te selecteren om mogelijke bijwerkingen te voorkomen.

Hydrocortison toegediend via injectie of infusie is succinaat

Orale toediening van tabletten is een veel voorkomende vorm.

Hydrocortisontabletten kunnen door een arts worden voorgeschreven bij aandoeningen zoals:

  • behoefte aan substitutie bij primaire of secundaire bijnierinsufficiëntie
  • verwondingen of ziekten van mensen gediagnosticeerd met bijnierinsufficiëntie
  • patiënten met een onzekere reserve van de bijnierschors

Veruit de meest voorkomende vorm is hydrocortisoncrème. De preparaten die op de markt verkrijgbaar zijn, zijn zowel vrij verkrijgbaar zonder recept als die met een hogere concentratie op recept.

De indicaties voor lokaal gebruik van hydrocortison zijn:

  • atopische dermatitis
  • korstmos erythematosus
  • erythema multiforme
  • lichen planus met ernstige jeuk
  • seborrheic dermatitis
  • verschillende vormen van eczeem, vooral korstmoseczeem
  • hoofdhuid psoriasis, oude psoriasis
  • schurft
  • voortzetting van de behandeling met krachtige medicijnenglucocorticosteroïden

De vorm van topische toediening is verreweg het veiligst voor de patiënt, omdat het, indien goed onder controle, een minimum aantal bijwerkingen met zich meebrengt.

Hydrocortisoncrème wordt geleverd in de vorm van acetaat

Dosering hydrocortison

Een gespecialiseerde arts streeft er altijd naar om de laagst effectieve dosis hydrocortison toe te dienen. Tegelijkertijd wordt de patiënt geïnstrueerd om hydrocortison niet te gebruiken op een gezonde huid, als het in een crème wordt gebruikt. De duur van de therapie wordt ook zo kort mogelijk aanbevolen.

Dosering van hydrocortison in een ziekenhuissetting wordt niet besproken omdat de specialist de dosering bepa alt. Dit is een zeer individuele kwestie en zal niet voor elke patiënt hetzelfde zijn.

Dosering hydrocortison in tabletvorm

Zoals hierboven, is het een individuele aangelegenheid. Het hangt af van de toestand van de patiënt, zijn ziekte-entiteit en de manier waarop hij op de behandeling zal reageren. Het wordt altijd aanbevolen om de laagst mogelijke dosis voor te schrijven.

Hydrocortisondoses die gewoonlijk worden aanbevolen bij chronische bijnierinsufficiëntie zijn 20-30 mg / 24 uur

De dosering van hydrocortison voor kinderen en adolescenten is afhankelijk van het lichaamsgewicht en bedraagt ​​0,4-0,8 mg/kg lichaamsgewicht per dag, meestal in verdeelde doses.

Plaatselijke toepassing op de huid is duidelijk genoeg voor de patiënt om te beslissen over het gebruik van hydrocortison en om de therapeutische behandeling veilig toe te dienen.

Specialisten raden aan om 2-3 keer per dag een dunne laag crème aan te brengen op het aangetaste gebied. Gewoonlijk treedt verbetering snel op, de patiënt dient de behandeling na 7 dagen stop te zetten. In een situatie waarin een arts een crème met een hogere dosis hydrocortison op recept voorschrijft, volg dan de aanwijzingen op.

Contra-indicaties voor het gebruik van hydrocortison

Contra-indicaties voor het gebruik van hydrocortison variëren en zijn onder andere afhankelijk van op de vorm van het medicijn

Contra-indicaties voor het gebruik van hydrocortison in de vorm van injecties en tabletten:

  • overgevoeligheid voor hydrocortison
  • systemische schimmelinfectie

Contra-indicaties voor het plaatselijk gebruik van hydrocortison zijn:

  • overgevoeligheid voor hydrocortison of andere ingrediënten van de crème
  • bacteriële, virale, schimmelinfecties
  • gewone acne, rosacea
  • huidatrofie
  • kanker en precancereuze huidaandoeningen
  • dermatitis perioralis
  • tuberculeuze huidlaesies
  • gebruik op open wonden en beschadigde huid
  • gelijktijdige systemische mycose

Hoe hydrocortison veilig te gebruiken? Voorzorgsmaatregelen

Patiënten die hun eigen beslissingen nemen om hydrocortison te gebruiken, moeten door de apotheker worden geïnstrueerd dat de langste aanbevolen duur van lokaal hydrocortisongebruik 3 dagen is voor het gezicht en 7 dagen voor de rest van het lichaam.

Essentiële aanbevelingen Voorzorgsmaatregelen:

  1. Als een aanzienlijk deel van het lichaam ziek is, moet de patiënt nog steeds een arts raadplegen vóór zelfbehandeling.
  2. Hoe langer de inwerktijd en hoe groter het gebied van de behandelde huid, hoe groter de kans op bijwerkingen. Hydrocortison wordt door de huid opgenomen, daarom is er een risico op systemische bijwerkingen ondanks het plaatselijke gebruik van het product.
  3. Het wordt niet aanbevolen om corticosteroïden te gebruiken op een gewonde of blootgestelde plaats, als het nodig is om zalf op een geïnfecteerde huid te gebruiken, gebruik dan hydrocortison in combinatie met een bactericide en antischimmelmiddel.
  4. Omdat de huid van het gezicht en de oksels kwetsbaar is, is er in deze gebieden een verhoogde absorptie van de aangebrachte corticosteroïden, daarom moeten deze gebieden worden behandeld na overleg met een specialist, zo kort mogelijk en met de laagste dosis
  5. Vermijd het gebruik van het corticosteroïd rond de ogen en op de oogleden, aangezien er een hoog risico is op glaucoom of cataract bij de patiënt.
  6. Het aanbrengen van de crème onder afsluitend verband (bijv. tafelzeil, luier) moet worden vermeden, omdat in dergelijke omstandigheden de absorptie van hydrocortison toeneemt.
  7. Als u een systemische corticosteroïde (injectie, tablet) gebruikt, denk er dan aan om geen vaccinaties te ondergaan, omdat de immuunrespons van de patiënt verminderd is.
  8. Mensen die besmet zijn met pokken of gordelroos moeten worden vermeden om dezelfde reden als de patiënt dus wordt blootgesteld aan een ernstiger infectie. Omdat de immuunrespons van het lichaam tijdens de therapie verandert, wordt de patiënt niet alleen blootgesteld aan virale en bacteriële maar ook aan schimmelinfecties, waarvan het verloop atypisch kan zijn. Af en toe worden symptomen van infectie gemaskeerd tijdens behandeling met corticosteroïden en worden ze niet goed behandeld.

Zoals reeds vermeld, wordt de secretoire capaciteit van de bijnierschors gecontroleerd door de as van de hypothalamus-hypofyse-bijnierschors. Tijdens het gebruik van hydrocortison kan de eigen secretie van corticosteroïden verminderd zijn en deze aandoening kan tot enkele maanden na de behandeling aanhouden. Overleg met uw arts hoe u kunt stoppeneen medicijn om ontwenningsverschijnselen te verminderen (ernstige bijnierinsufficiëntie, koorts, spier- en gewrichtspijn, gegeneraliseerde malaise).

Systemische corticosteroïden moeten onder strikt medisch toezicht worden toegediend aan patiënten die lijden aan:

  • ulceratieve gastroduodenitis
  • osteoporose
  • hypertensie
  • congestief hartfalen
  • diabetes
  • aanhoudende of voorgeschiedenis van manisch-depressieve psychose
  • geschiedenis van tuberculose
  • glaucoom
  • leverbeschadiging of cirrose
  • nierfalen
  • epilepsie
  • geschiedenis van tromboflebitis
  • intestinale diverticulosis
  • myasthenia gravis
  • oog herpes
  • hypothyreoïdie

Het risico op breuk van de linker ventrikelwand na het gebruik van hydrocortisontabletten bij patiënten na een myocardinfarct is opgemerkt. Het risico van behandeling bij een dergelijke patiënt moet worden overwogen.

Langdurige therapie met gemiddelde en hoge doses hydrocortison kan leiden tot hypertensie, daarnaast neemt de concentratie van natrium en waterretentie in het lichaam toe (een natriumarm dieet wordt aanbevolen door specialisten).

Tijdens de therapie is er een overmatig verlies van kalium in de urine, daarom schrijft de arts de patiënt gewoonlijk een medicijn voor ter aanvulling van kalium in het lichaam of een aanvulling met OTC.

Een gevaar voor menopauzale vrouwen en ouderenaan wie een hydrocortisonbehandeling is voorgeschreven door een arts, is het toegenomen calciumverlies uit de botten. Dit kan bij deze patiëntengroepen leiden tot osteoporose. Dit betekent niet dat alleen deze mensen het risico lopen calcium te verliezen. Alle corticosteroïden veroorzaken botdemineralisatie, dus het is belangrijk om uw arts te raadplegen en calciumsupplementen te nemen.

De therapie kan de symptomen van diabetes verergeren of diabetes bij de patiënt aan het licht brengen.

Bij vrouwen worden soms menstruatiestoornissen waargenomen tijdens het gebruik van systemische hydrocortisoltherapie.

Mogelijke interacties van hydrocortison met medicijnen

Gebruik hydrocortison voorzichtig met:

  • acetylsalicylzuur en niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen - verhoogd risico op gastro-intestinale bloedingen en ulceratie, bovendien kan salicylaatvergiftiging optreden
  • fenytoïne, efedrine, carbamazepine, barbituraten, rifampicine, primidon, sympathicomimetica, amidoglutethimide - ze verminderen de activiteit van hydrocortison in het lichaam
  • met ketoconazol - het gebruik van ketoconazol met hydrocortison kan leiden tot bijnierinsufficiëntie tijdens het stoppen met steroïden
  • drugsdiuretica die de kaliumuitscheiding verhogen - er bestaat een risico op hypokaliëmie
  • medicijnen voor hypertensie - deze medicijnen zijn minder effectief bij gelijktijdige toediening van hydrocortison
  • hartglycosiden, theofylline, bèta2-sympathicomimetica, amfoteer - verhoogd risico op hypokaliëmie
  • antidiabetica - hydrocortison vermindert hun effectiviteit
  • methotrexaat - toename van hematologische toxiciteit

Gebruik van hydrocortison tijdens zwangerschap en moeders die borstvoeding geven

Artsen zijn het erover eens dat hydrocortisoltherapie bij een zwangere vrouw alleen mag worden uitgevoerd als dat nodig is en na beoordeling van de risico-batenverhouding van de therapie. Hydrocortison passeert de placenta. Een zwangere vrouw mag haar eigen behandelingsbeslissingen niet nemen zonder een arts te raadplegen.

Hydrocortison gaat ook over in de moedermelk en kan de afgifte van endogene glucocorticosteroïden bij de baby verstoren. De beste oplossing is om tijdens de behandeling een pauze te nemen van borstvoeding.

Hytdrocortison bij kinderen en adolescenten

Hydrocortison moet met voorzichtigheid worden gebruikt bij kinderen. Kinderen hebben een grotere verhouding tussen lichaamsoppervlak en gewicht dan volwassenen. Het resultaat is dat zelfs de opname van corticosteroïden door de huid de werking van de hypothalamus-hypofyse-bijnieras kan onderdrukken. Er kunnen karakteristieke bijwerkingen zijn, evenals groei- en ontwikkelingsstoornissen. Behandeling van kinderen moet plaatsvinden onder nauw toezicht van een specialist.

Hydrocortison - bijwerkingen

Hydrocortison kan onder andere bijwerkingen veroorzaken waarvan de aard varieert. over de wijze van toediening van het medicijn

Bijwerkingen na plaatselijke toepassing van hydrocortison:

  • huid- en onderhuidaandoeningen zoals atrofische dermatitis, folliculitis, contactallergie, perioculaire ontsteking, hirsutisme, vertraagde wond- of zweergenezing, ecchymose, striae, posteroid purpura, posteroid acne, dermatitis perioralis, brandend , roodheid, overmatig droogte
  • infecties en plagen met inbegrip van virale, bacteriële en schimmeloorsprong
  • oppervlakkige vasodilatatie en ecchymose
  • glaucoom of staar

Bijwerkingen na systemisch gebruik van hydrocortison:

  • infecties en parasitaire plagen, inclusief het maskeren van de symptomen van deze of de ernst ervan
  • bloed- en lymfestelselaandoeningen zoals: leukocytose, trombocytopenie, lymfopenie
  • anafylactische reacties
  • endocriene aandoeningen zoals aandoeningenmenstruatie, syndroom van Cushing, groeiachterstand bij kinderen, verminderde koolhydraattolerantie, bovengenoemde onderdrukking van de hypothalamus-hypofyse-bijnieras, verhoogde insulinebehoefte, ontstaan ​​van diabetes of verergering van bestaande symptomen
  • verhoogd eiwitkatabolisme
  • psychische stoornissen waarover patiënten moeten worden geïnformeerd, vooral die met een voorgeschiedenis van manisch-depressieve stoornissen, symptomen zijn onder meer hoofdpijn, duizeligheid, hallucinaties, psychose, euforie, stemmingswisselingen
  • aanvallen
  • neuritis
  • visuele stoornis, glaucoom, wazig zien, verhoogde intraoculaire druk
  • hartaandoeningen zoals aritmieën, ECG-veranderingen, flauwvallen, verergering van hypertensie, vooral bij patiënten met reeds bestaande hoge bloeddruk, hypertrofische cardiomyopathie bij premature baby's
  • trombo-embolie, vetembolie, hypercholesterolemie, atherosclerose, tromboflebitis, necrotiserende vasculitis
  • misselijkheid, braken, maagirritatie, oesofagitis, ulceratie, zweerperforatie en bloeding

Categorie:

Gezondheid