src="leki/2441449/prokinetyki_czym_s-_kiedy_je_stosowa__2.jpg.webp" />GECONTROLEERDE INHOUDAuteur: Dominika Wilk

Prokinetische medicijnen worden gebruikt bij gastro-intestinale motiliteitsstoornissen, waarbij sprake is van een langzame darmtransit of een te langzame maaglediging. Dankzij hun werking verminderen ze het aantal winderigheid, minimaliseren ze het gevoel van overloop in de maag en maken ze de werking van het spijsverteringsstelsel efficiënter.

ProkineticaDit zijn zowel farmacologische geneesmiddelen als kruidensubstanties die, door in te werken op verschillende mechanismen die verband houden met neurotransmitters, het spiermembraan van het spijsverteringsstelsel kunnen beïnvloeden. Ze stimuleren de perist altiek in de slokdarm, ledigen de maag sneller en verkorten de doorgang van de darminhoud.

Dit heeft niets te maken met de laxerende effecten die gewoonlijk worden aangetroffen in remedies tegen constipatie. Ze maken ook de fecale massa's niet los. Ze herstellen alleen de goede werking van bijvoorbeeld MMC (een rondzwervend myo-elektrisch complex dat verantwoordelijk is voor het reinigen van de darmen van voedselresten). Door de ontspanning van de pylorus te vergemakkelijken en de amplitude van de maagcontracties te vergroten, zorgen ze er op hun beurt voor dat voedsel sneller van de maag naar de twaalfvingerige darm kan gaan.

Bij welke ziekten wordt prokinetica gebruikt?

Prokinetica wordt het vaakst voorgeschreven door artsen in het geval van ziekten die gepaard gaan met een gestoorde spijsvertering en in gevallen waarin de patiënt een neiging tot constipatie of voedselretentie in de maag meldt.

De meest voorkomende redenen voor het gebruik van bekwame drugs zijn:

  • gastro-oesofageale refluxziekte,
  • slokdarmmotiliteitsstoornissen,
  • dyspepsie,
  • gastroparese,
  • en de noodzaak om endoscopie uit te voeren bij bloeding van het bovenste deel van het maagdarmkanaal of selectief in het geval van pseudo-obstructie of verminderde tolerantie van enterale voeding

Prokinetiek bij gastro-oesofageale refluxziekte

Gastro-oesofageale refluxziekte (GERD) is een van de meer populaire ziekten waarmee patiënten een gastro-enteroloog bezoeken. Het is gebaseerd op de zure terugvloeiing in de slokdarm, wat resulteert in:
  • branderig gevoel in de keel en achter het borstbeen,
  • bittere smaak in de mond,
  • pijn inepigastrische,
  • zure reflux hoest,
  • pijn op de borst

Deze aandoening kan ook leiden tot schade aan het tandglazuur en de vorming van erosies, waardoor het risico op cariës toeneemt.

Er kunnen verschillende redenen zijn voor het optreden van zure refluxziekte:

  • kan te wijten zijn aan een storing van de onderste slokdarmsfincter,
  • defecte slokdarmmotor,
  • maaglediging te langzaam,
  • evenals overmatige druktoename zowel in de maag als in de buikholte

Daarnaast kan GERD worden geassocieerd met ongepaste eetgewoonten, bijv. te grote ma altijden tegelijk eten, eten vlak voor het naar bed gaan of als gevolg van ongepaste levensstijlgewoonten: bijv. te lang zitten en niet fysiek actief zijn of te veel ervaren veel stressvolle situatie

Behandeling van gastro-oesofageale refluxziekte bestaat voornamelijk uit het toedienen van PPI's (protonpompremmers) om de maagzuursecretie te verminderen. Een ander, niet minder belangrijk medicijn zijn prokinetica, die de druk in de onderste maagsfincter verhogen en de maaglediging versnellen.

Hierdoor verminderen ze het aantal refluxepisodes, omdat de maaginhoud niet zo vaak terugkeert naar de slokdarm. De meest gebruikte prokinetica bij deze ziekte zijn:

    metoclopramide,
  • cisapride
  • en itoprid

De eerste twee kunnen echter niet langdurig worden gebruikt, omdat ze veel bijwerkingen veroorzaken.

Itopride is het veiligst, maar de gebruiksduur is ook beperkt. Het wordt gewoonlijk gedurende 8 weken gegeven, maar als uw individuele omstandigheden dit vereisen, kan uw arts het voor een langere periode voorschrijven. Onderzoek toont aan dat prokinetische geneesmiddelen niet alleen nuttig kunnen zijn bij de behandeling van gastro-oesofageale refluxziekte, maar ook bij de versie buiten de slokdarm, die het strottenhoofd aantast en onderhevig is aan KNO-behandeling.

Prokinetiek bij functionele dyspepsie

Functionele dyspepsie is een functionele stoornis van het spijsverteringskanaal die niet gepaard gaat met organische veranderingen. Sommige patiënten met deze aandoening ervaren epigastrische pijn, anderen - te langzame maaglediging, anderen - misselijkheid of overmatig boeren na het eten. Door het frequente gevoel van overloop ervaren patiënten anorexia.

De specifieke oorzaken van deze aandoening zijn nog niet vastgesteld. Het vermoeden bestaat dat zowel genetische alsomgevings-, psychosomatische en die gerelateerd aan viscerale overgevoeligheid, aandoeningen van het zenuwstelsel en gastro-intestinale motiliteitsstoornissen.

Om te kunnen praten over functionele dyspepsie, moet het bestaan ​​van: andere organische ziekten die het spijsverteringskanaal kunnen verstoren, stofwisselings- en elektrolytenstoornissen of andere functionele spijsverteringsstoornissen, zoals galblaasaandoeningen, worden uitgesloten.

De arts moet er ook voor zorgen dat het niet het gevolg is van de regelmatige consumptie van ethylalcohol of het nemen van medicijnen die de gastro-intestinale motiliteit kunnen verstoren.

Behandeling van functionele dyspepsie hangt af van de symptomen die door de patiënt worden gemeld. Als de patiënt gepaard gaat met epigastrische pijn, zijn de belangrijkste medicijnen antacida - PPI's. Aan de andere kant, wanneer de symptomen verband houden met het gevoel overvol te zijn na de ma altijd of te snel verzadiging te krijgen, dan zullen de belangrijkste medicijnen prokinetica zijn.

Prokinetiek bij gastroparese

Gastroparese is een vertraagde maaglediging veroorzaakt door een anatomische neuropathie die verschillende oorzaken kan hebben. Het kan het gevolg zijn van complicaties na een operatie, wanneer de nervus vagus is beschadigd, het kan ook het gevolg zijn van diabetes mellitus, evenals een gevolg van bindweefselaandoeningen, bijv. sclerodermie.

De meest voorkomende symptomen van deze aandoening zijn:

  • misselijkheid,
  • snelle verzadiging na een ma altijd,
  • buikpijn en een opgeblazen gevoel,
  • gewichtsverlies,
  • braken

Een belangrijk element bij de behandeling van gastroparese is het veranderen van eetgewoonten, bijvoorbeeld het eten van kleinere ma altijden. Het is ook belangrijk om de hoeveelheid vet en vezels die erin zitten te beperken en de laatste ma altijd minstens 2 uur voor het slapengaan te eten. Het is net zo belangrijk om te stoppen met het drinken van koolzuurhoudende dranken en om uw bloedglucosewaarden in evenwicht te brengen.

Bij de behandeling van deze ziekte zijn prokinetica nuttig, die de maagmotiliteit stimuleren en zo de lediging ervan vergemakkelijken.

Het veiligste medicijn dat lange tijd kan worden gebruikt bij gstroparese is itopride, en voor kortdurend gebruik zijn cisapride, erytromycine of domperidon geschikt.

Kenmerken van de meest populaire prokinetica

Itopryd

Itopride hydrochloride is een medicijn waarvan de werking is gebaseerd op het blokkeren van dopaminereceptoren - D2, waardoor het mogelijk is om de afgifte van acetylcholine te verhogen. Acetylcholine veroorzaakt een grotere contractiliteit van het maagdarmkanaal en stimulering van de beweeglijkheid van zowel het bovenste als het onderste maagdarmkanaal, wat bijvoorbeeld invloed heeft opsnellere maaglediging

Het is veelbetekenend dat de werking van itopride op de dopamine D2-receptoren alleen beperkt is tot perifere receptoren, niet die op het centrale zenuwstelsel.

Dit voorkomt veel ongewenste effecten, zoals extrapiramidale symptomen of hyperprolactinemie. Een ander voordeel van itopride is de selectieve werking. Dit betekent dat het geen affiniteit heeft voor andere receptoren, wat het risico op geneesmiddelinteracties vermindert.

De belangrijkste indicatie voor het gebruik van itopride is:

  • indigestie,
  • buikgas,
  • het gevoel dat je maag vol is na het eten van een kleine ma altijd,
  • epigastrische pijn,
  • gebrek aan eetlust,
  • misselijkheid,
  • braken,
  • brandend maagzuur
  • en gastro-intestinale klachten in het algemeen, niet gepaard gaand met zweren, en als gevolg van functiestoornissen van het spijsverteringskanaal

Behandeling met itopride duurt meestal 2 maanden. Het wordt driemaal daags voor de ma altijd in een dosis van 50 mg toegediend. Een contra-indicatie voor het gebruik van itopride is overgevoeligheid daarvoor of voor andere stoffen die deel uitmaken van de prokinetiek.

Het gebruik van itopride kan al dan niet bijwerkingen veroorzaken. Met dit medicijn soms (d.w.z. ≥ 1/1000 tot<1/100), może pojawić się:

  • leukopenie,
  • hyperprolactinemie,
  • prikkelbaarheid,
  • hoofdpijn,
  • duizeligheid,
  • slaapstoornis,
  • buikpijn,
  • constipatie,
  • diarree,
  • speekselvloed,
  • pijn op de borst,
  • vermoeidheid,
  • rugpijn

Bovendien kunnen ze zelden verschijnen:

  • jeuk,
  • erytheem,
  • of uitslag

In enkele gevallen (onbekende frequentie) kan het zijn:

  • geelzucht,
  • verhoging van de concentratie van ureumstikstof en creatinine,
  • verhoogde activiteit van: bilirubine, AST, ALT, alkalische fosfatase, GGTP,
  • misselijkheid,
  • trillen,
  • gynaecomastie,
  • Anafylactoïde reacties
MetoclopramideMetoclopramide is een antagonist van dopamine D2-receptoren, het stimuleert ook het cholinerge systeem om acetylcholine vrij te maken. Bovendien beïnvloedt het de activiteit van 5-HT4-serotoninereceptoren. Dit alles zorgt ervoor dat het de perifere motorische activiteit van het bovenste spijsverteringsstelsel stimuleert, de maaglediging positief beïnvloedt en de werking van de slokdarmperist altiek verbetert, omdat het de tonus van de LES (lagere slokdarmsfincter) verhoogt.

Naast de prokinetische actie,metoplocramide wordt ook gebruikt als anti-emeticum. Om deze reden wordt het niet alleen gebruikt bij gastroparese, maar ook bij misselijkheid en braken die gepaard gaan met migraine of radiotherapie. Vanwege een aantal bijwerkingen kan het maar voor een korte tijd worden gebruikt.

Bijwerkingen geassocieerd met het gebruik van metoclopramide zijn onder meer: ​​

  • overmatige motorische agitatie,
  • ongecontroleerde bewegingen,
  • tiki,
  • spierspasmen,
  • bloeddruk verlagen,
  • angst,
  • vermoeidheid,
  • depressie,
  • diarree,
  • Is algemene zwakte

Bovenstaande symptomen komen veel voor. Minder vaak, na gebruik van dit medicijn, hebben we te maken met:

  • allergisch,
  • acute dystonie,
  • slechtziendheid,
  • ongecoördineerde lichaamsbewegingen onafhankelijk van onze wil,
  • verhoging van het prolactinegeh alte,
  • onregelmatige menstruatie

Onder invloed van dit medicijn, zelden, maar nog steeds mogelijk, kan het leiden tot:

  • aanvallen,
  • slechtziendheid,
  • slapeloosheid,
  • duizeligheid,
  • zwelling van de tong of het strottenhoofd

Het gebeurt echter zeer zelden:

  • verlaging van het aantal witte bloedcellen,
  • huiduitslag,
  • netelroos
  • of bronchospasme

Hoewel metaclopramide verbetering brengt bij ziekten die verband houden met gastro-intestinale motiliteitsstoornissen, kan niet iedereen het gebruiken. Het kan niet worden gebruikt door mensen die allergisch zijn voor metoclopramide of een andere werkzame stof die deel uitmaakt van het prokinetische middel.

Bovendien kan het niet worden gebruikt voor maag- of darmperforatie, obstructie of bloeding.

Niet aanbevolen voor mensen met epilepsie en Parkinson, evenals voor mensen die levodopa of dopamine-agonisten gebruiken.

Het is ook niet mogelijk om het te gebruiken wanneer iemand vatbaar is voor onwillekeurige spiersamentrekkingen na het nemen van medicijnen (als er in het verleden dergelijke gevallen zijn geweest).

Cisapride

Cisapride is een 5-HT3- en 5HT1-receptorantagonist en een niet-selectieve 5-HT4-receptoragonist. Vanwege het feit dat het de motorische activiteit van het bovenste maagdarmkanaal stimuleert, kan het worden gebruikt bij gastroparese. Vanwege de talrijke bijwerkingen is het gebruik ervan echter beperkt gebleven tot exacerbaties van idiopathische gastroparese en die geassocieerd met diabetes.

Het begin van het gebruik ervan moet worden gestart in een ziekenhuisomgeving en gepaard gaan met nauwkeurige observatie van medici. Contra-indicatie voor het nemen van cisapride is:

  • hypokaliëmie en hypomagnesiëmie,
  • klinische bradycardie,
  • significante aritmieën,
  • gedecompenseerd hartfalen,
  • fructose-intolerantie,
  • malabsorptie van glucose en galactose

Bovendien mag het niet worden gebruikt door mensen die (oraal of parenteraal) geneesmiddelen gebruiken die sterke remmers zijn van cytochroom P 450 3A4, bijv. nefazodon of geneesmiddelen die ventriculaire tachycardie veroorzaken of geneesmiddelen die het QT-interval verlengen.

Erytromycine

Hoewel het een macrolide-antibioticum is dat wordt gebruikt bij de behandeling van bacteriële infecties, wordt het ook gebruikt als een prokineticum, omdat het de amplitude van de maagcontractie beïnvloedt en de lediging ervan vergemakkelijkt. Als prokineticum wordt het gebruikt in ¼ van de dagelijkse dosis in vergelijking met het antibiotische effect.

Erytromycine werkt op motilinereceptoren, een weefselhormoon dat onder andere samentrekking van gladde spieren van de dunne darm, wat een positieve invloed heeft op de stimulatie van de MMC (een reizend myo-elektrisch complex dat het lichaam reinigt van voedselresten in de intervallen tussen ma altijden).

Momenteel wordt dit medicijn gebruikt voor kortdurende therapieën, voornamelijk in gevallen van gastroparese en bij gehospitaliseerde patiënten met problemen met enterale voeding.

Niet iedereen voor wie er aanwijzingen zijn, kan erytromycine gebruiken. Het kan niet worden ingenomen door patiënten met overgevoeligheid voor deze stof of andere hulpstoffen in het geneesmiddel dat erytromycine bevat.

Bovendien kan het niet worden ingenomen door mensen die gebruikmaken van:

  • terfenadine,
  • cisapride,
  • domperidon,
  • astemizol,
  • ergotamine,
  • dihydro-ergotamine,
  • pimozide

Ook mensen met een neiging tot ventriculaire tachycardie of verlengd QT-interval, met aritmieën, met een verstoorde elektrolytenbalans, kunnen dit medicijn niet gebruiken.

Mensen die geen contra-indicaties hebben om erytromycine in te nemen, moeten echter onthouden dat het gebruik ervan bijwerkingen kan hebben, bijv. het kan leiden tot:

    anafylaxie,
  • netelroos,
  • erythema multiforme,
  • slechthorendheid,
  • aritmie,
  • ventriculaire fibrillatie,
  • hartstilstand,
  • pseudomembraneuze colitis,
  • leverfalen
  • of cholestatische hepatitis,
  • interstitiële nefritis

Iberogast

Iberogast is een kruidengeneesmiddel, maar het prokinetische effect wordt zeer gewaardeerd. Het bestaat uit een mengsel van 9 kruiden, namelijk:

  • kamille,
  • citroenmelisse,
  • munt,
  • karwij,
  • drop,
  • distel,
  • bittere jurk,
  • stinkende gouwe,
  • engelwortel

Studies met Iberogast en met placebo tonen aan dat kruidengeneesmiddelen effectiever zijn in het minimaliseren van symptomen die gepaard gaan met functionele dyspepsie en prikkelbaredarmsyndroom dan placebo. Bovendien hebben de resultaten van de meta-analyse van 12 klinische onderzoeken aangetoond dat het een even goed prokinetisch effect heeft als cisapride.

Het is belangrijk dat het gebruik van Iberogast niet gepaard gaat met het risico op bijwerkingen. De enige bijwerkingen kunnen het gevolg zijn van overgevoeligheid of allergie voor een van de kruiden in het mengsel.

Categorie: