- Wanneer mag je praten over alcoholmisbruik?
- Laboratoriumindicatoren voor alcoholmisbruik: GGTP
- Laboratoriumindicatoren voor alcoholmisbruik: leverenzymen
- Laboratoriumindicatoren voor alcoholmisbruik: bloedtellingen
- Laboratoriumpercentage alcoholmisbruik: gedesialiseerde transferrine
- Laboratoriumindicatoren voor alcoholmisbruik: andere markers
Alcoholmisbruik kan blijken uit verschillende signalen: veranderingen in de kleur van de huid van het gezicht, trillende ledematen of een algemene toename van zweten. Soms kunnen alcoholisten zich echter perfect maskeren en beseffen zelfs de mensen die het dichtst bij hen staan niet met welke ernstige problemen ze worden geconfronteerd. Niet alles kan echter worden verborgen - er zijn enkele afwijkingen in laboratoriumtests die erop kunnen wijzen dat de patiënt verslaafd is aan alcohol.
Alcohol is een algemeen verkrijgbare psychoactieve stof en waarschijnlijk onder andere om deze reden zijn zoveel mensen in de wereld verslaafd aan de consumptie ervan. Het probleem van overmatig ethanolgebruik betreft veel verschillende landen, en ook Polen. Volgens statistieken gebruiken meer dan twee miljoen Polen alcohol, waarvan bijna een miljoen mensen verslaafd zijn aan alcohol. Het is vermeldenswaard dat we het hier alleen hebben over officiële gegevens. Het feit dat sommige mensen overmatig alcohol consumeren, weet soms niemand behalve zijzelf, waardoor de omvang van het probleem waarschijnlijk veel groter is.
Wanneer mag je praten over alcoholmisbruik?
Bij sommige mensen zijn de symptomen van alcoholmisbruik op het eerste gezicht zichtbaar. Bij mensen die geïsoleerd en in kleinere hoeveelheden alcohol consumeren, zijn eventuele indicaties van alcoholafhankelijkheid mogelijk niet duidelijk waarneembaar. Er zijn echter methoden waarmee u direct kunt vaststellen of iemand alcohol misbruikt - dit zijn enkele laboratoriumtests.
De basistest waarmee je direct de toestand kunt bepalen na het drinken van alcohol, is het testen van de concentratie ethanol in het bloed. Dit informeert echter over acute vergiftiging of direct over alcoholgebruik, maar geeft geen antwoord op de vraag of een bepaalde persoon chronisch alcoholische dranken misbruikt.
Om erachter te komen of een dergelijk probleem echt van toepassing is op een bepaalde patiënt, zijn iets andere laboratoriumtests nodig.
Virtuele ademanalyse - gebruik de BAL-calculator
Stap 1 van 3, vul je gegevens in
18-99 jaarcmkgLaboratoriumindicatoren voor alcoholmisbruik: GGTP
Een van de basistests die worden uitgevoerd bij de diagnose van alcoholmisbruik is de bepaling van de GGTP-concentratie,of gamma-glutamyl-transferasen in het bloed. Dit enzym wordt aangetroffen in de membranen van veel verschillende cellen, maar de grootste hoeveelheden worden aangetroffen in de levercellen en galwegcellen, waaruit GGTP vrijkomt bij beschadiging.
Uiteindelijk kan zelfs bij ¾ van alle mensen die chronisch alcohol misbruiken, de GGTP-spiegels in het bloed tot 10 keer hoger zijn dan normaal. Deze marker is interessant omdat de significante toename bij mensen die voorheen geen alcohol gebruikten, pas optreedt na een paar weken van overmatige consumptie van alcohol.
Vermeldenswaard is hier dat de verhoging van de GGTP-concentratie in het bloed niet specifiek is voor alcoholafhankelijkheid. Dit kan ook gebeuren in de loop van andere gezondheidsproblemen, zoals pancreatitis, hyperthyreoïdie of in verband met het nemen van bepaalde medicijnen (bijvoorbeeld antidepressiva of anticonvulsiva).
Om deze reden geeft de loutere bevinding van een verhoogde concentratie GGTP in het bloed van de patiënt niet duidelijk aan dat hij alcohol misbruikt. Het vinden, samen met verhoogde GGTP, abnormale testresultaten voor andere markers van alcoholmisbruik kan echter een probleem suggereren.
Laboratoriumindicatoren voor alcoholmisbruik: leverenzymen
Alcoholmisbruik kan leiden tot een verhoging van de bloedspiegels van leverenzymen, zoals AST (aspartaataminotransferase) of ALT (alanineaminotransferase). Gewoonlijk stijgen de waarden van de bovengenoemde indicatoren bij patiënten die worstelen met verslaving 2-4 keer boven de norm.Vermeldenswaard is hier dat een eenmalige consumptie van alcohol geen direct effect heeft op de concentratie van leverenzymen in het bloed. Hun toename kan optreden wanneer de patiënt een heel grote hoeveelheid alcoholische dranken tegelijk consumeert. In een dergelijke situatie kan de toename van bijv. AST pas na 1-2 dagen zichtbaar zijn.
Laboratoriumindicatoren voor alcoholmisbruik: bloedtellingen
Bepaalde afwijkingen, die erop kunnen wijzen dat de patiënt alcohol misbruikt, kunnen merkbaar zijn bij een routinetest zoals het bloedbeeld. Vooral de verhoogde MCV, d.w.z. het gemiddelde volume van de rode bloedcel, moet worden opgemerkt.
Verhoogde MCV is meestal mogelijk na een paar (ongeveer 4) weken te veel alcohol drinken. Vermeldenswaard is hier dat in de bloedtellingstest alcoholmisbruik ook kan worden gesuggereerd door een verhoogde MCH of een vermindering van het aantal trombocyten (bloedplaatjes).
Laboratoriumpercentage alcoholmisbruik: gedesialiseerde transferrine
De bepaling van de concentratie van gedesialyleerd transferrine (CDT) in het bloed is een relatief nieuwe test die wordt gebruikt bij de diagnose van alcoholmisbruik. Dit onderzoek wint nu echter steeds meer aan populariteit.
Het wordt met name gebruikt om de verslavingszorg te monitoren. Al na een paar dagen grotere hoeveelheden ethanol te hebben gedronken, neemt de concentratie ervan in het bloed toe, en tegelijkertijd kan, na een korte onthouding, zelfs de consumptie van kleine hoeveelheden alcohol resulteren in een significante verhoging van de concentratie van CDT in het bloed
Laboratoriumindicatoren voor alcoholmisbruik: andere markers
Overmatig geconsumeerd alcohol beschadigt veel verschillende weefsels en organen, daarom kunnen bij verslaafden andere laboratoriumafwijkingen dan de hierboven genoemde worden gevonden.
Er kunnen onder meer om de concentratie van HDL-cholesterol in het bloed te verhogen en om de concentratie van triglyceriden in het bloed te verhogen. Daarnaast kan er een toename zijn in de concentratie van immunoglobuline A, een afname van de concentratie van albumine of een toename van de concentratie van alkalische fosfatase in het bloed.