De outfit is als een visitekaartje. Het kan een manifestatie zijn van een toestand van de ziel of een tijdelijke stemming, een wapen in de strijd of een schild tegen de wereld. Kijk wat er in je kast ligt en leer jezelf beter kennen. Denk er eens over na, misschien wil je iets veranderen in je outfit en in… het leven.

Ik open de kleerkast … Ik ga aan de kant staan ​​en bekijk de inhoud met het oog van een onpartijdige waarnemer. Er is een grijze overhemdjurk en een marineblauw jasje, een paar witte overhemden en zachte, delicate truien. Veel oudekledingdie ik niet meer draag en een aantal nieuwe die ik nog niet heb gedragen (ik weet niet waarom). Hippieblouses en versleten jeans verschuilen zich tussen marineblauwe, grijze en "beleefde" rokken. Jurken zijn onlangs binnengekomen. Bijvoorbeeld de luchtige, oosterse stijl, versierd met pailletten, die ik maar één keer droeg, hoewel hij hier zes maanden 'woont'. Wat laat mijn kledingkast zien? Waarom draag ik sommige dingen niet terwijl ik ze leuk vind, en andere hangen nutteloos, hoewel ik ze al heel lang niet meer leuk vind? Wat zegt deze diversiteit over mij? Misschien heb ik een puinhoop in mijn ziel … of misschien mis ik gewoonstijl ? Moet ik ervan genieten of me zorgen maken? - Je moet zeker genieten! - psycholoog Hanna Wieloch kalmeert met een glimlach. - Niemand van ons is monolithisch en er is geen verplichting om één uniform te dragen. Het is belangrijk in hoeverre onze stijl aansluit bij wat er op dit moment binnen is.

Outfit volgens stemming

Als we veel rijkdom hebben en er gebeurt veel in ons leven, dan past een diverse stijl daarbij. Het gaat erom dat je je kleedt naar de omstandigheden, maar ook naar de huidige stemming. Tijdens workshops over stijl helpen Hanna Wieloch en Dr. Bogna Szymkiewicz vrouwen om zichzelf beter te begrijpen. Door met de kleerkast te spelen, krijgen workshopdeelnemers de kans om hun beperkingen te leren kennen en hun sterke punten te ontdekken. Hoe laat ik mezelf aan de wereld zien? Wat bev alt mij in mijn eigen stijl en wat hindert mij? Wat zou ik willen veranderen … in mijn leven en inoutfit ? Dit zijn de vragen waarop ze antwoorden zoeken, in een poging de stijl te vinden die het creatieve potentieel van een vrouw op een bepaald moment in het leven het beste ondersteunt. Hiervoor gebruiken therapeuten de methoden van de procesgerichte psychologie. Met symbolische ordening in de kleerkast bereiken ze hun klanten met hun verborgen problemen en proberen ze op te lossen.

-Ieder van ons heeft een identiteit, dat wil zeggen, iets dat we beschouwen als 'ik'. Een vrouw denkt bijvoorbeeld dat haar dominante rol die van moeder is en dat ze zich dienovereenkomstig moet kleden. Andere delen van haar persoonlijkheid, zoals vrouwelijkheid, kunnen worden onderdrukt, legt dr. Bogna Szymkiewicz uit. - Je moet de vergeten onderdelen eruit halen en in elkaar zetten. We gebruiken een metafoor op het werk. We vragen de dames zich voor te stellen dat ze meerdere karakters in zich hebben en dat ze allemaal iets anders willen.Belangrijk

Jezelf ontdekken is een proces

Procesgerichte psychologie is een therapeutische methode die in de jaren 70 werd geïnitieerd door de Amerikaanse psycholoog Arnold Mindell. Het is een van de humanistische therapieën die zich richten op de mogelijkheid om gedrag te veranderen en een gevoel van tevredenheid en voldoening in het leven te herstellen. Het doel is om afgewezen persoonlijkheidsaspecten te integreren en nieuwe manieren te ontwikkelen om met problemen om te gaan. Procesgerichte psychologen gebruiken de verbeeldingskracht en creativiteit van de cliënt in therapie - bijv. tekenen, slapen en lichaamswerk.

De outfit zegt veel over ons

De dialoog begint: het ene deel van mij zegt bijvoorbeeld "je moet comfortabele schoenen dragen" en het andere - "maar ik wil hoge hakken dragen!" Het gaat er niet om dat een van hen wint, maar om het waarderen van de verschillende aspecten van je "ik" en om jezelf het recht op diversiteit te geven. Voordat deze interne dialoog begint, vragen de therapeuten je echter een eenvoudige oefening uit te voeren, genaamd 'Wiens kledingkast?'. De taak is om opzij te gaan staan ​​en van een afstand naar je kleren te kijken, als een volslagen vreemde. - Wie is de persoon die ze draagt? Hoe stel ik me haar voor? Waar in het leven is deze persoon, legt Hanna Wieloch uit. - Ik kijk naar wat er in de kast zit en wat er ontbreekt. Wat past niet meer bij mij, wat zou ik graag kwijt willen, en wat is echt "van mij". - Een van de deelnemers merkte eens op dat er in haar kleerkast vooral luchtige kleding hing, zoals voor een sprookjesprinses. En ze vervolgde: "Dit is een persoon die veel uit het leven ha alt, maar niet zijn eigen leven creëert." Een andere vrouw gaf toe: "De outfits in mijn kledingkast zijn voor Assepoester, voor iemand die er bescheiden uit moet zien en anderen dient." En een heel belangrijke vraag rijst: willen ze alleen zo'n rol in het leven spelen? We kiezen de meeste kleding op basis van onze instincten, het aangenomen patroon of de patronen die inherent zijn aan ons onderbewustzijn. Bedenk waarom we ons aangetrokken voelen tot deze en niet tot andere dingen, en vraag jezelf af: "Wie kleedt mij echt?" Misschien een partner, misschien mijn moeder, of misschien een bewaker in mij die me verhindert om naar de kleren te grijpen die ik zou willen dragen.

- Een dame, een professioneel vervuld persoon, in een hoge positie, gekleed als de wees Maria. Op een gegeven moment realiseerde ze zich dat achter deze innerlijke stem, die haar in het leven beperkte, haar stiefmoeder was, die haar opvoedde, een dergelijke stijl oplegde - herinnert Hanna Wieloch zich.

Kleding versus persoonlijkheid

Er zijn veel afhankelijkheden tussen de outfit en de persoonlijkheid. We gebruiken kleding om onze goede kanten te versterken, om de wereld te laten weten wie we zijn en wat onze humor is, maar vaak verschuilen we ons gewoon achter onze kleding. Als de garderobe wordt gedomineerd door volumineuze sweatshirts en uitgetrokken truien, kan dit betekenen dat hun eigenaar zich terugtrekt uit het leven, sommige delen van haar persoonlijkheid onderdrukt. Waarom doet hij dit? - Meestal is er tussen wat er in ons zit en onze kleding een soort dialoog, een zekere spanning. Tijdens de workshops proberen we deze spanning te bereiken. Wat ik mezelf aandoe is de Jungiaanse "persona", dat wil zeggen, het deel van mij dat ik aan de wereld wil laten zien. Tegelijkertijd, als de wereld me zo ziet, zal het later een bevestiging worden dat dit is wat ik ben. Mijn stijl begint mij niet alleen voor anderen te definiëren, maar ook voor mij. Het is erg moeilijk om het te veranderen - legt Dr. Bogna Szymkiewicz uit. We beginnen veranderingen altijd met een herziening van onze overtuigingen over onszelf. Hanna Wieloch en Dr. Bogna Szymkiewicz doen dit door met hun fantasie te spelen. Ze laten je bijvoorbeeld nadenken over wat het meest irritante is aan het uiterlijk van iemand anders. Een vrouw zei ooit dat ze 'die kleine meisjes met roze jurken en hoge hakken, zulke zelfvoldane barbiepoppen' niet leuk vindt. Toen ze dit gevoel begon te analyseren, irriteerde ze haar dat je überhaupt tevreden kon zijn. Ze was iemand die ervan overtuigd was dat je veel van jezelf moest verwachten en jezelf constant moest straffen. Een gevoel van tevredenheid zonder reden was een geweldige ontdekking voor haar. Na de workshop veranderde ze niet in roze kleding, maar begon ze zichzelf meer vrijheid te geven, zowel in het leven als in kleding.

Het zal nuttig voor je zijn

Workshops persoonlijke ontwikkeling

Dr. Bogna Szymkiewicz en Hanna Wieloch gaven hun eigen workshops "Opruimen in de kledingkast" bij de Women's Place Foundation in Warschau, die vrouwen hielp hun eigen stijl in kleding te ontdekken en tegelijkertijd persoonlijke ontwikkeling ondersteunden met behulp van psychologie en mode aan de andere kant.

Maak plaats voor nieuwe outfits

Bewuste inspectie van de kleerkast zal ons veel informatie opleveren. We kunnen bijvoorbeeld ontdekken dat er alleen dingen zijn om met de kinderen te wandelen. Elders hangen alleen dienstpakken. Laten we ons afvragen, willen we ons leven echt beperken tot slechts één rol? Vaakwe slaan kleding op die we lang geleden "ontgroeid" zijn, in de overtuiging dat we zullen terugkeren naar "onze" maat. Of misschien is het beter om er vanaf te komen en te werken aan het accepteren van jezelf in de nieuwe maat? - Met onze dames nemen we zo'n symbolisch afscheid van oude dingen - legt dr. Bogna Szymkiewicz uit. - Stel je voor dat ze ze uit de kast halen, ernaar kijken en beslissen of ze ze weg willen gooien. Daarna voeren we het ritueel uit: we herinneren ons wat voor goeds er in ons leven is gebeurd toen we deze dingen droegen, we bedanken ze en nemen afscheid. Pas nu is het mogelijk om iets nieuws te beginnen. Hoe vaak slaan we sommige kleding op vanwege sentiment. Ze houden ons vast. Ondertussen, wanneer we in het leven ruimte maken voor nieuwe, zal het nieuwe komen. De kledingkast is slechts een metafoor die gemakkelijk tot de verbeelding spreekt. Net als sprookjes. Trouwens … het is interessant dat in de sprookjes de kleermakers en schoenmakers het menselijk vermogen om te transformeren vertegenwoordigen. Ze symboliseren ons potentieel voor transformatie. Ik kijk nog een keer in mijn kledingkast. Ik weet al waar ik afstand van ga doen. Je krijgt meteen meer ruimte. Mijn ogen vallen weer op de paillettenjurk. Het hangt verscholen tussen een dikke trui en een marineblauw jasje, alsof hij wacht. Het is als een intrigerend vraagteken. Wie weet … misschien draag ik het morgen?

maandelijkse "Zdrowie"

Categorie:

Psychologie