Bijniercrisis, of acute bijnierinsufficiëntie, ontwikkelt zich gewoonlijk bij patiënten met chronische bijnierinsufficiëntie, ook bij degenen die goed worden behandeld. Het is een levensbedreigende aandoening en vereist daarom onmiddellijk medisch ingrijpen. Wat zijn de oorzaken en symptomen van een bijniercrisis? Hoe wordt de ziekte behandeld?

Bijniercrisis , d.w.z.acute bijnierinsufficiëntie , is een toestand die wordt veroorzaakt door decompensatie, d.w.z. de uitputting van de reservekrachten van de bijnierschors (d.w.z. die tot dusver het bestaande defect compenseerde), waardoor de chronische bijnierinsufficiëntie verergert. Dan is het niet in staat om voldoende cortisol aan te maken

Bijniercrisis: oorzaken

De oorzaak van een bijniercrisis is meestal het onopzettelijk staken van steroïde medicatie (voornamelijk bij ouderen). Andere oorzaken van een bijniercrisis kunnen zijn: uitdroging (als gevolg van massaal braken of hevige diarree), systemische infecties, bijniertrauma (bijvoorbeeld tijdens een operatie), inspanning en stress. Dit zijn de situaties waarin de vraag naar bijnierschorshormonen toeneemt. Het gebruik van medicijnen zoals ketoconazol, mitotaan, fenytoïne en rifampicine - vanwege hun negatieve invloed op de productie en het metabolisme van bijnierschorshormonen - kan ook leiden tot een bijniercrisis.

Acute bijnierinsufficiëntie ontwikkelt zich meestal bij patiënten met chronische bijnierinsufficiëntie, inclusief degenen die goed worden behandeld, maar het kan zich ook ontwikkelen bij mensen met een ernstige systemische ziekte (bijv. meningokokkensepsis met gedissemineerde intravasculaire stolling - DIC, ook bekend als Waterhouse-syndroom. 'a-Friderichsen) die een bilateraal bijnierinfarct hebben gehad of worden behandeld met anticoagulantia.

Bij gezonde mensen kan een bijniercrisis het gevolg zijn van een antischimmelbehandeling met ketoconazol (het is een sterke remmer van de bijniersteroïden) en kan het eerste symptoom zijn van bijnierinsufficiëntie (het komt meestal voor bij patiënten met niet-gediagnosticeerde ziekte van Addison , d.w.z. primairbijnierinsufficiëntie) of neoplastische ziekte (metastasen naar de bijnieren).

Bijniercrisis: symptomen

Een bijniercrisis veroorzaakt meestal symptomen die de mogelijkheid van een dergelijke aandoening voorspellen. Helaas zijn ze niet specifiek en kunnen ze eerder wijzen op een maagaandoening of griep, zoals verlies van eetlust, misselijkheid, hoofdpijn, duizeligheid, zwakte en algemene malaise. Dan worden ze vergezeld door andere symptomen die wijzen op een bijniercrisis, d.w.z.:

  • misselijkheid, braken en diarree die kunnen leiden tot uitdroging
  • toenemend gevoel van zwakte als gevolg van elektrolytenstoornissen
  • pijn in de buik, heiligbeen, spieren en gewrichten
  • koorts
  • hypotensie
  • orthostatische hypotensie (bloeddrukdaling na staan)
  • bewustzijnsstoornis en moeite om contact te maken die tot coma kan leiden

Secundaire bijniercrisis wordt bovendien gekenmerkt door symptomen van chronische hypofyse-insufficiëntie, zoals: een wasachtig gezicht, geen gezichtshaar bij mannen, droge en lichte huid, geen haar, zwaarlijvigheid, oedeem en amenorroe bij vrouwen.

Belangrijk

Bijniercrisis is levensbedreigend

Bijniercrisis is een onmiddellijk levensbedreigende aandoening omdat het kan leiden tot shock, cardiovasculaire collaps, meervoudig orgaanfalen of sepsis. Daarom moet, wanneer symptomen van een bijniercrisis optreden bij een patiënt, zo snel mogelijk een ambulance worden gebeld.

Bijniercrisis: eerste hulp en behandeling

In het geval van de bovengenoemde symptomen, moet de paramedicus of de arts zo snel mogelijk wat bloed van de patiënt afnemen voor latere tests (bepaling van de cortisol- en ACTH-spiegels) en vervolgens hydrocortison aan de patiënt toedienen in de tweede ader. Hij moet dit doen zonder op de testresultaten te wachten, aangezien het minder fout is om onnodig hydrocortison toe te dienen dan om dit type procedure niet te ondergaan. Vervolgens moet u de tekorten aan vocht en elektrolyten (vooral natrium) aanvullen door een infuus toe te dienen, d.w.z. infusie van zoutoplossing en glucose. De patiënt moet in het ziekenhuis worden opgenomen omdat de hydrocortison-injecties moeten worden herhaald.

Bibliografie: Burska, K., Kluj P., Nowakowski M., Pre-hospital and early-hospital management in the state of plotselinge ziekten van endocriene klieren, "Anestezjologia i Ratownictwo" 2011, nr. 5.

Categorie:

Gezondheid