Het cerebellum is een onderdeel van het zenuwstelsel waarvan de belangrijkste taak het reguleren van de spiertonus is en ons in staat stelt bewegingen te maken. Het uitvoeren van deze functies is vooral mogelijk vanwege de gecompliceerde structuur - er wordt bijvoorbeeld gekeken naar welke cellen zich in het cerebellum bevinden, omdat daar de grootste en de kleinste zenuwcellen aanwezig zijn. Schade aan het cerebellum kan zich uiten in onevenwichtigheden, maar niet alleen - welke andere symptomen van cerebellaire ziekten kunnen zijn?

Cerebellumin het Latijn wordt hetcerebellumgenoemd, wat "kleine hersenen" betekent - deze naam komt van het feit dat dit orgaan lijkt op grotere hersenhelften. De term cerebellum zelf is als het ware afgeleid van het verkleinwoord van het woord hersenen, niet alleen in het Pools, maar ook in andere talen - het woord cerebellum is slechts een verkleinwoord dat afkomstig is van het Latijnsecerebrum.

Het bestaan ​​van het cerebellum wordt sinds de vroegste tijden in de medische wereld besproken - zelfs oude wetenschappers noemden dit orgaan, b.v. Aristoteles. Het was echter pas na vele jaren dat de structuur (in de 17e eeuw) en functies van het cerebellum (in de 19e eeuw) bekend waren. We weten tegenwoordig veel over dit orgel, maar hoogstwaarschijnlijk hebben specialisten nog niet alle functies van het cerebellum ontdekt.

Móżdżek: constructie

Het cerebellum bevindt zich in de achterste fossa van de schedel en grenst aan de vierde ventrikel, de brug en de medulla die bij de hersenstam horen. Daarboven bevindt zich het cerebellum, dat van het cerebellum wordt gescheiden door het uitsteeksel van de dura mater, de cerebellaire tent.

Binnen het cerebellum worden twee hemisferen onderscheiden - rechts en links - waartussen zich een cerebellaire worm bevindt. Het buitenoppervlak van dit orgaan bestaat uit de cerebellaire cortex en daaronder bevindt zich een witte stof met verspreide kernen van het cerebellum. Er zijn 10 lobben op het oppervlak van het orgel, op hun beurt gescheiden door kloven. De belangrijkste zijn twee ervan, de eerste en de posterolaterale spleet, omdat ze het cerebellum in lobben verdelen: anterieur, posterieur en cloc-folliculair.

Het cerebellum communiceert met andere delen van het centrale zenuwstelsel via de zogenaamde takken, die zijn:

  • bovenste takcerebellum: het verbindt het cerebellum met de tussenhersenen en er zitten afferente en centrifugale vezels in, die verantwoordelijk zijn voor de overdracht van signalen tussen het cerebellum en de thalamus en de motorische cortex
  • middelste ledemaat van het cerebellum: hierdoor verbindt het cerebellum zich met de brug en op deze manier bereiken de afferente vezels het, die informatie doorgeven over motorische activiteiten gecoördineerd door de motorische cortex van de hersenen
  • onderste ledemaat van het cerebellum: daarin bevinden zich centrifugale en centripetale vezels die communiceren tussen het cerebellum en de langwerpige kern

Gezien het bovenstaande is het duidelijk dat de structuur van het cerebellum vrij complex is - maar daar houdt het niet op. Het is vrij populair om het cerebellum te verdelen in gebieden die verband houden met de uitvoering van strikt gedefinieerde functies. In deze benadering v alt het volgende op:

  • vestibulair cerebellum: de cloc-papulaire kwab hoort erbij en is verbonden met het vestibulaire systeem dat de balans regelt
  • spinale cerebellum: het wordt voornamelijk gevormd door de cerebellaire worm en wordt geassocieerd met het ontvangen van stimuli van het ruggenmerg
  • nieuw (corticaal) cerebellum: het omvat de laterale delen van de cerebellaire hemisferen en heeft als functie informatie te ontvangen van de hersenschors

Cerebellum: histologische anatomie

Het cerebellum heeft een interessante macroscopische maar ook microscopische anatomie. Het is onder andere gebouwd Purkinje-cellen - ze zijn een van de grootste zenuwcellen die bij mensen worden aangetroffen en hun kenmerkende kenmerk is dat ze talrijke vertakkingen hebben.

Er zijn ook granulaire cellen aanwezig, die op hun beurt worden beschouwd als de kleinste zenuwcellen. De aanwezigheid van specifieke zenuwvezels in het cerebellum, die bemoste en klimmende vezels zijn, die zorgen voor communicatie tussen het cerebellum en individuele, eerder genoemde, andere delen van het centrale zenuwstelsel, is ook opmerkelijk.

Cerebellum: vascularisatie

Bloed bereikt het cerebellum via de vertebrale en basilaire slagaders. De inferieure voorste cerebellaire slagader is afgeleid van de eerste, en de inferieure anterieure en superieure cerebellaire slagaders zijn afgeleid van de basilaire slagader.

De veneuze vascularisatie van het cerebellum is iets gecompliceerder. Bloed stroomt van de bovenste delen naar de transversale en rotsachtige bovenste sinus, en van het bovenste deel naar de grote ader van de hersenen of rechte sinus.

Bloed stroomt van de lagere delen van het cerebellum naar de occipitale, transversale en sigmoïde en rotsachtige sinussen, en naar de rechte sinus.

Kleine hersenen: functies

Het cerebellum is daarnaast vooral betrokken bij het verloop van bewegingsverschijnselenhet speelt een belangrijke rol bij het handhaven van het evenwicht. Meer specifiek omvatten de functies van het cerebellum:

  • motorische coördinatie: de meeste bewegingen die we ondernemen vereisen de betrokkenheid en het gelijktijdige werk van veel verschillende spiervezels - het is het cerebellum dat dit proces goed laat verlopen
  • evenwicht bewaren: het cerebellum ontvangt informatie, b.v. van receptoren die signalen ontvangen over de positie van het lichaam in de ruimte en dankzij dit kan het geschikte signalen naar verschillende spiergroepen sturen, waardoor we het evenwicht kunnen bewaren, b.v. door de spiervezels op de juiste spanning te houden
  • oogbewegingscontrole
  • deelname aan het leren van nieuwe bewegingen en het beheersen van het verloop van de vrije bewegingen die we hebben gepland: het klinkt misschien een beetje raadselachtig, maar in de praktijk is het helemaal niet ingewikkeld - het is het cerebellum dat betrokken is bij het beheersen van de uitvoering van complexe bewegingen en door ons leren hoe ze uit te voeren - dankzij dit orgel kunnen we leren fietsen of een instrument bespelen (bijv. gitaar)

Andere mogelijke functies van het cerebellum worden ook genoemd. Veel onderzoekers hebben betoogd dat het cerebellum van invloed kan zijn op menselijke cognitieve functies (bijvoorbeeld het verloop van denkprocessen) of zelfs op onze stemming, maar het is momenteel moeilijk - vanwege het gebrek aan eenduidig ​​bewijs - om ze direct op te nemen in de uitgevoerde taken door dit orgel.

Cerebellum: ziekten en symptomen van cerebellaire schade

Zoals u kunt raden, manifesteren aandoeningen van het cerebellum zich voornamelijk door het optreden van onevenwichtigheden bij de patiënt. Dit zijn echter niet de enige symptomen van cerebellaire ziekten - afgezien daarvan kunnen ze ook het volgende omvatten:

  • ongecontroleerde, onwillekeurige oogbewegingen
  • loopstoornis
  • spraakproblemen
  • hoofdpijn
  • motorische coördinatiestoornissen
  • moeite met het maken van snel wisselende bewegingen (bekend als adiadochokinese)
  • onwillekeurige bewegingen (bijv. trillingen)

De hierboven genoemde en verschillende andere problemen - wanneer ze tegelijkertijd naast elkaar bestaan ​​- wordencerebellair syndroomgenoemd. De ziekten die er toe kunnen leiden zijn onder andere: eenheden zoals cerebellair infarct of cerebellaire tumoren

De bovengenoemde aandoeningen kunnen ook optreden tijdens toxische schade aan dit orgaan, bijvoorbeeld door alcohol. De groep ziekten waarbij veranderingen in het cerebellum kunnen optreden zijn inbegrepener zijn ook oa

  • multiple sclerose
  • Ataxie van Friedreich
  • multi-systeem verval

Categorie:

Anatomie