Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!

Postpartumpsychose is een levensbedreigende aandoening voor zowel de moeder als haar pasgeboren baby. De symptomen van deze ernstige ziekte omvatten onder meer psychomotorische agitatie, verschillende soorten hallucinaties en wanen. Wat zou precies kunnen wijzen op postpartumpsychose? Hoe gaat haar behandeling?

Postpartum psychoseis een relatief zeldzame psychische stoornis. Het ontwikkelt zich naar schatting bij 1 tot 2 op de 1.000 vrouwen die een baby hebben gekregen. Het is geclassificeerd als een psychiatrisch noodgeval. Symptomen van postpartumpsychose ontwikkelen zich doorgaans binnen enkele dagen tot enkele weken na het einde van de zwangerschap.

Veel vrouwen in de postnatale periode worstelen met problemen zoals angst, stemmingswisselingen en prikkelbaarheid. Ze worden vaak veroorzaakt door schommelingen in de niveaus van verschillende hormonen in het vrouwelijk lichaam. Er zijn echter tijden dat sommige vrouwen uiteindelijk bepaalde psychiatrische stoornissen ontwikkelen die verband houden met zwangerschap en bevalling. De bekendste hiervan is postpartumdepressie. Een veel ernstiger probleem ispostpartum psychose .

Postpartum psychose: oorzaken

Zoals bij veel verschillende psychische stoornissen en ziekten, zijn de oorzaken bij postpartumpsychose nog niet duidelijk vastgesteld.

Vrouwen met psychiatrische problemen hebben merkbaar meer kans op het ontwikkelen van postpartumpsychose.

Dit risico hangt af van de specifieke eenheid. Bij vrouwen met een bipolaire stoornis en een schizoaffectieve stoornis is dit bijvoorbeeld wel 25%.

Andere psychische stoornissen die ook het risico op postpartumpsychose verhogen, zijn onder meer:

  • ernstige persoonlijkheidsstoornis,
  • depressieve stoornis,
  • angststoornissen,
  • slaapstoornis

Patiënten die het in het verleden hebben gehad en degenen van wie de familieleden een postpartumpsychose hebben doorgemaakt, hebben ook een groter risico op het ontwikkelen van een postpartumpsychose.

Een factor die het risico op het ontwikkelen van de ziekte verhoogt, is ook het misbruik van alcohol en drugs.

De incidentie van postpartum psychose wordt niet alleen beïnvloed door natuurproblemenpsychiatrisch. Andere risicofactoren zijn:

  • hersentumoren,
  • aandoeningen van de schildklier (bijv. hyperthyreoïdie),
  • beroerte door eclampsie of pre-eclampsie,
  • gebruik van bepaalde medicijnen (bijv. glucocorticosteroïden),
  • keizersnede

Postpartum psychose: symptomen

De symptomen van postpartum psychose komen plotseling op. Vaak komt psychomotorische agitatie voor, die gepaard kan gaan met agressief gedrag.

Patiënten kunnen in een verhoogde stemming zijn, soms prikkelbaar, maar ook overtuigd van hun eigen uniekheid of aanzienlijke stemmingswisselingen.

Het is niet ongebruikelijk om een ​​verminderde behoefte aan slaap, verminderde eetlust of cognitieve achteruitgang te hebben. In het algemeende meest voorkomende vorm van het individu is manische psychose

Het verloop van een postpartumpsychose is vaak erg dynamisch en sommige symptomen kunnen worden vervangen door andere aandoeningen. Zoals de naam van het probleem al aangeeft, kunnenpsychotische symptomener ook mee in verband worden gebracht. Ze kunnen de vorm aannemen van verschillende wanen en hallucinaties.

Waanideeën

In het geval van wanen zijn de meest voorkomende seksuele en vervolgingswanen (bijvoorbeeld dat de patiënt gevolgd kan worden door iemand).

Waanideeën over het kind zijn echter ook mogelijk (bijvoorbeeld de overtuiging dat zijn lichaam een ​​ongewone verandering heeft ondergaan).

Hallucinaties

Een symptoom van postpartumpsychose kunnen ook hallucinaties zijn, bijv. visueel of auditief (bijv. stemmen die de patiënte hoort en die haar kunnen opdragen haar baby iets aan te doen).

Levensbedreigende toestand

Postpartumpsychose wordt niet voor niets als een levensbedreigende aandoening beschouwd. Tijdens het verloop ervan kunnen opdringerige gedachten verschijnen, die bijvoorbeeld de vorm kunnen aannemen van ideeën over de mogelijke uitworp van het kind door het raam.

Een van de grootste bedreigingen voor het individu is echterzelfmoord en kindermoord .

Naar schatting wordt kindermoord gepleegd door ongeveer 4% van de patiënten met postpartumpsychose.

Postpartum psychose: diagnose

In een situatie waarin zich postpartumpsychose ontwikkelt bij een vrouw op een gynaecologische of verloskundige afdeling, is een dringend psychiatrisch consult absoluut noodzakelijk.

Roep om hulp

Het komt echter voor dat de eerste symptomen van de ziekte pas verschijnen nadat de patiënt naar huis is teruggekeerd. In een dergelijke situatie moet het gezin met de vrouw naar een psychiatrische spoedeisende hulp gaan of (als er absoluut geen spoedeisende hulp is)mogelijkheden als gevolg van bijvoorbeeld aanzienlijke psychomotorische agitatie van de patiënt) een ambulance bellen.

De patiënte kan, vanwege haar waanideeën, weigeren naar het ziekenhuis te gaan. Postpartumpsychose, als levensbedreigende aandoening, kan echter een indicatie zijn voor psychiatrische ziekenhuisopname zonder toestemming van de patiënt (die voortvloeit uit de bepalingen van de Wet op de Geestelijke Gezondheidsbescherming).

Diagnostische methoden

Postpartumpsychose wordt vastgesteld op basis van een psychiatrisch onderzoek. Er moet echter worden benadrukt dat de diagnose zelf het diagnostische proces niet echt beëindigt.

Zoals eerder vermeld, kunnen de oorzaken bijvoorbeeld hormonale stoornissen of ziekten van het centrale zenuwstelsel zijn. Daarom kan de diagnostiek worden uitgebreid met oa o hoofdbeeldvormingstests of laboratoriumtests

Postpartum psychose: behandeling

De eerste stap bij het omgaan met postpartumpsychose is het waarborgen van de veiligheid van zowel de moeder als haar baby. Indien absoluut noodzakelijk kan de patiënt met spoed worden opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis.

Aanvankelijk worden bij de behandeling twee groepen medicijnen gebruikt:

  • kalmerende preparaten
  • en antipsychotica

De eerste groep omvat benzodiazepinen (zoals diazepam of alprazolam), die worden toegediend om de agitatie van de patiënt onder controle te houden.

Antipsychotica (neuroleptica) zijn bedoeld om psychotische symptomen te verminderen. Voorbeelden van maatregelen die tot deze groep behoren zijn: olanzapine, quetiapine, risperidon en haloperidol

Naast de bovengenoemde preparaten worden ook stemmingsstabiliserende medicijnen (stemmingsstabilisatoren), zoals valproïnezuurzouten, lamotrigine en lithiumzouten, gebruikt bij de behandeling van postpartumpsychose.

Bij sommige patiënten leidt farmacologische behandeling niet tot bevredigende behandelresultaten. Als farmacotherapie niet effectief is, kan elektroconvulsietherapie worden gebruikt.

Bevallingspsychose: prognose

De prognose van postpartumpsychose is moeilijk eenduidig ​​te definiëren. Bij verschillende patiënten kan de eenheid in werkelijkheid anders zijn.

De meest uitgesproken symptomen van postpartumpsychose duren tot 12 weken. Andere aandoeningen, zoals stemmingswisselingen of een gevoel van angst, kunnen echter tot een jaar of langer aanhouden nadat ze ziek zijn geworden.

Het is de moeite waard hier te vermelden datpatiënten die een psychose ontwikkeldenpostpartum, een significant verhoogd risico hebben op herhaling na een volgende zwangerschap- het kan zelfs meer dan 30% bedragen.

Om deze reden is psycho-educatie uiterst belangrijk, d.w.z. het informeren van patiënten en hun families, b.v. over postpartumaandoeningen die een herhaling van postpartumpsychose kunnen suggereren.

  • Psychose - Oorzaken, symptomen en behandeling
  • Reactieve psychose - oorzaken, symptomen, behandeling
  • Manisch-depressieve psychose: oorzaken, symptomen en behandeling

Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!

Categorie:

Psychologie