Zeeluizen zijn vleesetende parasieten die onder andere leven in in de wateren van de Oostzee. Ze eten voornamelijk dode vissen, maar mensen zijn ook potentieel voedsel voor hen. Zeker als iemand lang in het water heeft gestaan. Dan kan een ernstige beet optreden, waarvan de symptomen bloedingen zijn die niet thuis te stoppen zijn. Bekijk hoe zeeluizen eruit zien en waar ze precies te vinden zijn.
Zeeluizen , of de grote dubbelganger (Saduria entomon), is een zeeroofdier dat in koele zeeën leeft, voornamelijk in de monding van grote rivieren die uitmonden in de Noordelijke IJszee. Zeeluizen komen ook voor in de Oostzee, de Kaspische Zee en het Aralmeer, hoewel ze ook in de wateren rond Australië voorkomen. Zeeluizen zijn vaak te vinden rond viskotters, waar de vissen uit de netten worden gehaald nadat de kotters aan land zijn getrokken. (in Polen, op veel plaatsen op de Wisla Spit, het schiereiland Hel, enz.)
Zeeluizen zijn aaseters die dode vissen eten. Ze voeden zich ook met levend weefsel. Ze hebben een onhandige gang, dus graven ze vaak in het slib, waarbij alleen het lange telson (laatste buiksegment) wordt blootgelegd waardoor zuurstof aan het lichaam wordt geleverd. Wanneer zeeluizen worden gestoord, voelen ze het gevaar, beginnen ze hun afgeplatte buikpoten krachtig te bewegen, breken zich los van de bodem en zwemmen een paar meter naar de buik en zinken dan naar de bodem.
Zeeluizen - hoe zien ze eruit?
Zeeluizen zijn de grootste kreeftachtigen die in de Oostzee leven, tot 8 cm lang (vrouwtjes zijn iets kleiner dan mannetjes). Het lichaam is wigvormig, taps toelopend naar achteren. Er zijn gepaarde, pootvormige uitgroeiingen op de rompsegmenten. De grote dubbelganger leeft in de bodem van de zeeën.
Bron: youtube.com/B alticarium
Zeeluizen - bijtsymptomen
Zeeluizen voeden zich met ongewervelde dieren die kleiner zijn dan zijzelf, maar mensen zijn ook een potentieel voedsel voor hen. Zeker als iemand lang in het water heeft gestaan. Dan bestaat het risico heel erg gebeten te worden. Bovendien lokt het bloed dat na de beet sijpelt andere individuen. Een beetje bloed in het water is voldoende. bovendien, als we lange tijd in koud water staan, voelen we de beet misschien niet. En deze zijn vrij uitgebreid.
Het slachtoffer van zeeluis was onder meer Sam Kanizay-tiener uit Australië. Hij dook op het strand aan Dendy Street in Brighton, een buitenwijk van Melbourne. Een half uur later kwam hij uit het water. Zijn bebloede voeten en kuiten waren bedekt met kleine wezens, meldt "The Guardian". De wezens knaagden aan Sam's huid, aten letterlijk zijn benen, die hevig bloedden, meldt de vader van de tiener, Jarred Kanizay. Het bloeden kon thuis niet worden gestopt, dus de jongen werd opgenomen in het ziekenhuis. Het was lange tijd niet bekend wat de oorzaak van de beet was. Het was zeker geen aanval van een haai, geen andere roofvissen of een besmettingseffect. De vader van de jongen nam 's nachts water uit de baai en deed het in een bak met stukjes vlees. "Ik wilde zien of deze organismen zichzelf naar een stuk bloederig vlees zouden lokken", legde hij uit. Hij nam het monster mee naar het ziekenhuis. Daar is nader onderzoek gedaan, waaruit blijkt dat er zeeluizen achter de beten zaten. Kanizay heeft als waarschuwing ook foto's van de bebloede voeten van zijn zoon in de bijlage toegevoegd.
Over de auteur src="choroby-pasozytnicze/9801533/wszy_morskie_-_misoerne_pasoyty_w_batyku.jpg.webp" />Monika Majewska Een journalist gespecialiseerd in gezondheidskwesties, met name op het gebied van geneeskunde, gezondheidsbescherming en gezonde voeding. Auteur van nieuws, gidsen, interviews met experts en rapporten. Deelnemer van de grootste Poolse Nationale Medische Conferentie "Poolse vrouw in Europa", georganiseerd door de "Journalists for He alth" Association, evenals gespecialiseerde workshops en seminars voor journalisten georganiseerd door de Association.