De behandeling van het overactieve blaassyndroom (OAB) moet tweeledig zijn. In het therapeutische proces moet rekening worden gehouden met zowel aanpassing van de levensstijl als farmacologische behandeling. De oorzaken van OAB zijn niet helemaal duidelijk. Het is echter bekend dat de ziekte het gevolg kan zijn van vele pathologische processen. Dit betekent dat farmacotherapie individueel moet worden aangepast aan de behoeften van elke patiënt.

Behandeling van het overactieve blaassyndroom (OAB)is helemaal niet eenvoudig. Momenteel is er geen ideaal medicijn dat bij alle mensen met OAB kan worden gebruikt.Overactieve blaasis een chronische ziekte die effectief kan worden bestreden met rationele therapie met moderne medicijnen. Een juiste therapie moet lang genoeg duren en acceptabel zijn voor de patiënt, d.w.z. de bijwerkingen mogen niet zwaarder zijn dan de ziekte zelf (de meest voorkomende bijwerkingen zijn: droge mond, gezichtsstoornissen, maag-darmstoornissen, gestoorde cognitieve processen, hoofdpijn, hartkloppingen ritmestoornissen, urineretentie, verergering van symptomen van maagzweren). De gevoeligheid voor het optreden van bijwerkingen hangt af van de individuele aanleg, daarom moeten patiënten toegang krijgen tot veel medicinale stoffen.

Behandeling van overactieve blaas: aanpassing van levensstijl

De behandeling begint met de implementatie van minimaal invasieve therapie, d.w.z. aanpassing van de levensstijl. Het wordt aanbevolen om bekkenbodemoefeningen (Kegel) te introduceren om de urgentie te verminderen en gedragstherapie te implementeren:

  • blaastraining door regelmatig te urineren - elke 3-4 uur (patiënt
  • moet het interval tussen micties met 30 minuten verlengen met wekelijkse intervallen), blaastraining
  • wordt aanbevolen voor mensen van alle leeftijden;
  • het bijhouden van een mictiedagboek (meten van de frequentie van mictie, tijd en volume);
  • het veranderen van het dieet, het beperken van de consumptie van cafeïnehoudende dranken, alcohol, koolzuurhoudende dranken of
  • kunstmatige zoetstoffen

Farmacologische behandeling van overactieve blaas

Gelijktijdig of als een verdere behandelingsstap wordt farmacotherapie aanbevolen, die momenteel wordt beschouwd als de gouden standaard bij de behandeling van een overactieve blaas. Momenteel aanbevolengeneesmiddelen zijn gebaseerd op werkzame stoffen zoals: oxybutynine, darifenacine, solifenacine, tolterodine, trospium, fesoteradine.

De therapie kan worden aangevuld met andere middelen die de behandeling ondersteunen, bijv. tricyclische antidepressiva met imipramine, doxepine, oestrogenen, geneesmiddelen met adrenerge activiteit met tamsulosine, doxazosine, intravesicale geneesmiddelen met oxybutynine.

De belangrijkste beperking bij het gebruik van anticholinerge preparaten bij de behandeling van OAB zijn hun frequente bijwerkingen, een grote groep patiënten stopte met de therapie na slechts enkele maanden van gebruik. Daarom wordt er gewerkt aan nieuwe, effectievere en beter verdraagbare medicinale stoffen.

Voor mensen die niet succesvol zijn geweest in de tot nu toe gebruikte methoden, ook gecombineerd (behandeling met meerdere methoden), wordt chirurgische behandeling aanbevolen.

Belangrijk

Een nieuwigheid in de farmacologische behandeling van OAB en momenteel het enige alternatief voor anticholinergica is mirabegron, een bèta-3-adrenerge receptorantagonist. Klinische onderzoeken hebben aangetoond dat dit medicijn een relatief hoog veiligheidsprofiel en matige bijwerkingen heeft. Het is ook zeer effectief bij patiënten die niet reageerden op de behandeling met antimuscarinemedicijnen of die worstelden met ernstige bijwerkingen.

persmateriaal van de Vereniging van NTM People "UroConti"

Persmaterialen

Categorie:

Urologie en Nefrologie