- Wat is vruchtwater?
- Wanneer is het volume van het vruchtwater pathologisch?
- Symptomen van polyhydramnion
- Diagnostiek van polyhydramnion
- Polyhydramnion therapie
Polyhydramnion is wanneer er een overproductie van vruchtwater is. Veel vaker komt polyhydramnion voor bij tweelingzwangerschappen, vrouwen met diabetes of tijdens een ernstige vorm van serologisch conflict. Wat zijn de oorzaken en symptomen van polyhydramnion? Hoe gaat de behandeling?
Polyhydramnion(te veel vruchtwater) wordt geassocieerd met de mogelijkheid van een aantal complicaties, vooral in de perinatale periode. Voorbeelden hiervan zijn navelstrengverzakking of het onjuist inbrengen van het foetale hoofd. Het meest kenmerkende symptoom van polyhydramnion is dat de buikomvang onvoldoende groot is in verhouding tot de zwangerschapsduur. Overmatige beweging van de foetus maakt het moeilijk om uw hartslag te horen.
Wat is vruchtwater?
Vruchtwater (vruchtwater) wordt gemaakt van een mengsel van de lichaamsvloeistoffen van de moeder en de zich ontwikkelende foetus. Het bevat vruchtwatercelelementen, eiwitten, vetten en actieve enzymen. Er wordt geschat dat volledige vervanging van het vruchtwater binnen twee uur plaatsvindt. Het eigenlijke mechanisme van de vorming van de vloeistof is niet volledig bekend. Het is belangrijk dat de optimale pH voor de absorptie in het bereik van 8,4-8,9 wordt gehouden. De hoeveelheid vruchtwater varieert met de zwangerschapsduur. Het grootste volume is 30-36 t.c. en daarna neemt het geleidelijk af, tot het volume van 800 ml in de perinatale periode. Foetaal water is essentieel voor een goede ontwikkeling van de foetus. Ze garanderen de optimale omgeving voor de volwassenheid van het ademhalingssysteem. Ze absorberen de foetus perfect tegen prikkels van buitenaf en zorgen voor bewegingsvrijheid. Daarnaast zijn ze betrokken bij het transport en de uitwisseling van voedingsstoffen.
Wanneer is het volume van het vruchtwater pathologisch?
Het fysiologische vloeistofvolume wordt geacht minder dan 2000 ml te zijn in het derde trimester van de zwangerschap. Elke grotere waarde wordt polyhydramnion genoemd. Het gaat gepaard met een verstoorde opname en productie van vruchtwater. In veel gevallen is polyhydramnion geen geïsoleerde aandoening, maar bestaat het naast foetale misvormingen. Meestal zijn dit afwijkingen die verband houden met het spijsverteringsstelsel, bijvoorbeeld slokdarmatresie. Andere factoren die de toename van het vruchtwatervolume van de foetus beïnvloeden, zijn defecten in andere systemen, b.v. urogenitale systeem, en aan de moederzijde, stofwisselingsziekten zoals diabetes.Polyhydramnion wordt ook gezien bij ernstige serologische conflicten, wanneer het lichaam van de moeder reageert op vreemde antigenen die in de bloedbaan circuleren.
Symptomen van polyhydramnion
Het toenemende volume van het vruchtwater wordt voornamelijk geassocieerd met het gevoel van kortademigheid en ongemak in de buikholte. Bovendien is er overmatige contractiele activiteit in de baarmoeder als de spier begint uit te rekken als reactie op polyhydramnion. Dit alles kan leiden tot vroeggeboorte, voorafgegaan door een breuk van de vliezen. Polyhydramnion brengt het risico met zich mee van vele pathologieën van de perinatale periode: verzakking van de navelstreng of kleine delen van de foetus.
Het lichamelijk onderzoek toont aan dat de baarmoederspier gespannen is en dat de zwangere buik zelf overdreven gewelfd en bolvormig is, terwijl het een positief symptoom van borrelen palpert, wat een indicator is van de aanwezigheid van vocht in de buikholte. De foetus is mobieler, wat indirect verband houdt met de moeilijkheden bij het luisteren naar de hartslag van de foetus.
Diagnostiek van polyhydramnion
Het basisonderzoek waarmee eventuele afwijkingen met betrekking tot het volume van het vruchtwater kunnen worden opgespoord, is echografie. Echografisch onderzoek moet worden uitgevoerd volgens strikt gedefinieerde regels. Om het volume van het vruchtwater nauwkeurig in te schatten, moet de baarmoeder in vier kwadranten worden verdeeld en binnen elk kwadrant zijn er plaatsen verstoken van de navelstreng en kleine delen van de foetus. Het zijn de zogenaamde vloeistofzakken, en de uiteindelijke waarde is de som van alle vier. Een ervaren verloskundige maakt niet altijd gebruik van het bovengenoemde algoritme en kan vaak al na de eerste toepassing van het hoofd bepalen of de hoeveelheid vruchtwater correct is. Nauwkeurige, objectieve beoordeling in de vorm van het bepalen van de AIF-waarde is nuttig bij het bewaken van de besproken pathologie.
Reverse Arterieel Perfusie Syndroom (TRAP)
HELLP-syndroom tijdens de zwangerschap: oorzaken, symptomen en behandeling
Navelstrengproblemen veroorzaken complicaties bij zwangerschap en bevalling
Polyhydramnion therapie
Behandeling van overmatig vruchtwater hangt af van de oorzaak van de verhoogde productie van vruchtwater. Helaas kan in veel gevallen de veroorzaker niet worden geïdentificeerd, en daarom is behandeling moeilijk. De beschikbare vorm van behandeling - amnireductie, wordt veel vaker gebruikt. Het is een procedure die niet de bron van polyhydramnion elimineert, maar de aandoeningen die gepaard gaan met polyhydramnion. Het gevoel van kortademigheid, buikpijn of significante baarmoederspierspanning zijn slechts enkele van de indicaties voor de amnioreductieprocedure. Het is een ingreep waarbij de buikwand van een zwangere vrouw wordt doorboord onder echografische begeleiding (tot maxlocatie van de foetus en placenta) met een priknaald en decompressie van overtollig vruchtwater. De procedure voor een vruchtwaterpunctie gaat gepaard met een kortetermijnverbetering van de klinische toestand van de patiënt en het verdwijnen van onaangename aandoeningen, hoewel in veel gevallen een herhaalde toename van het volume van het vruchtwater wordt waargenomen.
De prognose voor zwangerschappen gecompliceerd door polyhydramnion wordt eigenlijk bepaald door de oorzaak van het verhoogde vruchtwater. Sommige oorzakelijke factoren kunnen worden geëlimineerd. Helaas hebben we door het overmatig uitrekken van de baarmoederspier vaak te maken met vroeggeboorte. Aan de andere kant brengt snelle samentrekking van de baarmoeder na de bevalling het risico met zich mee van ernstige bloedingen, wat een onmiddellijke levensbedreigende aandoening is. Naast mogelijke maternale complicaties neemt de perinatale mortaliteit toe met polyhydramnion.