Rode roos (volledige naam rode follikelroos) verwijst naar de monden van de haarzakjes. Tot nu toe is er geen oorzaak van deze ziekte bekend, dus het wordt idiopathisch genoemd. Wat zijn de symptomen van rode roos en hoe wordt het behandeld?

Rode folliculaire rooskan iedereen treffen, maar meestal treft het twee leeftijdsgroepen: jonge kinderen en volwassenen.

Soms is de ziekte van het familietype. Meestal wordt het al op jonge leeftijd onthuld. Vanwege de alomtegenwoordige aard van de ziekte, wordt aangenomen dat rode follikelroos optreedt wanneer keratose wordt verstoord.

Rode roossoorten

Bij volwassenen komt meer dan de helft van de gevallen van rode folliculaire roos voor in de klassieke vorm. Het duurt meestal tot vijf jaar en verschijnt plotseling als typische folliculaire laesies van erythemateuze en exfoliërende aard, vergezeld van fragmenten van een volledig gezonde huid.

Roos is een ziekte die vooral de hoofdhuid aantast. Het bestaat uit afschilfering van de eeltlaag van de opperhuid en kan gepaard gaan met seborroe.

Naast de klassieke vorm heeft een klein percentage van de volwassen patiënten last van atypische rode roos. Dan is de huidziekte chronisch, met een mild en langzaam begin, en kan ook gepaard gaan met alopecia areata.

Bij kinderen is er naast de klassieke en atypische varianten ook de beperkte vorm, die waarschijnlijk het meest voorkomt in deze leeftijdsgroep. De beperkte vorm van rode folliculaire roos bevindt zich nabij de gewrichten (ellebogen en knieën) en is chronisch. De klassieke vorm lijkt op hetzelfde karakter bij volwassenen, en de atypische vorm is alleen beperkt tot de handen en voetzolen en komt het minst vaak voor.

Rode roos: kenmerken en locatie

Typisch rode folliculaire roos verschijnt als talrijke folliculaire papels en erythemateuze vlekken. Deze laesies zijn geschaald en omgeven door ten minste een paar kleine eilandjes met een gezonde, gladde huid. Rode roos is te vinden in veel delen van het lichaam. Het begint vaak op de hoofdhuid, neus-lippenplooien en wenkbrauwbeenderen. Het wordt gekenmerkt door een intense rode kleurin kleur en is bedekt met grove korsten. Vanwege het uiterlijk en de locatie kan het soms lijken op veranderingen die optreden bij seborrheic dermatitis.

In andere delen van het lichaam presenteert rode follikelroos zich aanvankelijk als roze zalmvlekken, die zich vervolgens ontwikkelen tot klontjes en korstjes.

Rode folliculaire roos v alt vaak ook de oppervlakken van de handpalmen en voetzolen aan en verschijnt dan als hyperkeratotische zalmkleurige uitbarstingen.

De bijbehorende jeuk is ook kenmerkend voor rode roos.

Deze ziekte kan ook het gebied van de nagels aantasten, waardoor verschillende verkleuringen en verdikkingen van de nagelplaat ontstaan.

In extreme gevallen kan rode follikelroos zich ontwikkelen tot erytrodermie, dat wil zeggen een gegeneraliseerd ziekteproces dat het hele huidoppervlak bedekt, waar roodheid en schilfering op meer dan 90% van het lichaamsoppervlak verschijnen.

Diagnose rode roos

Het belangrijkste element bij de diagnose van rode roos is het klinische beeld en de juiste interpretatie ervan. Veranderingen in rode roos kunnen vaak lijken op seborrheic dermatitis, psoriasis en lichen planus, terwijl het bij kinderen een verkeerde diagnose kan stellen als atopische dermatitis. De meest voorkomende sleutelelementen bij de diagnose van rode roos zijn eilandjes met een gezonde huid, zalmkleurige laesies, betrokkenheid van de handen en voetzolen en de initiële aard van de laesies die verschijnen in de vorm van exfoliërende papels. Bij diagnostische moeilijkheden kan histopathologisch onderzoek van het pathologisch veranderde huiddeel nuttig zijn. Dit maakt het mogelijk om rode follikelroos te onderscheiden van psoriasis, wat erg belangrijk is omdat de behandeling en het beloop van deze twee ziekten heel verschillend zijn.

Behandeling van rode follikelroos

Rode follikelroos maakt de huid erg gevoelig voor externe factoren en kan sneller geïrriteerd raken, dus deze moet goed worden beschermd. Het belangrijkste aspect bij de behandeling van rode follikelroos lijkt een goede smering en hydratatie van de huid te zijn, omdat het dan zijn juiste beschermende barrière terugkrijgt, waardoor het minder vatbaar is voor schade.

Behandeling van rode roos kan lokaal en systemisch zijn

Lokale therapie is voornamelijk gebaseerd op het gebruik van zalven met glucocorticosteroïden en verschillende soorten verband. Orale acitretine blijft echter de voorkeursbehandeling. Het is een medicijn dat de vernieuwing, differentiatie en keratose van de opperhuid reguleert. Het komt binneninteractie met veel stoffen en kan verschillende bijwerkingen veroorzaken, daarom moet een dergelijke therapie altijd individueel worden gekozen op basis van de behoeften van de patiënt en constant worden gecontroleerd door een arts. Dit medicijn is absoluut gecontra-indiceerd bij zwangere vrouwen en vrouwen die borstvoeding krijgen, aangezien het de placenta passeert en in de moedermelk terechtkomt.

Bij patiënten die met acitretine worden behandeld, moet regelmatig het lipiden- en koolhydraatmetabolisme en de leverfunctie worden gecontroleerd. Bij kinderen is het noodzakelijk om de parameters van groei en ossificatie te controleren, omdat acitretine deze processen kan verstoren. Andere systemische medicijnen die kunnen worden gebruikt bij patiënten met rode follikelroos zijn methotrexaat en ciclosporine.

Het verloop en de prognose van rode folliculaire roos

Er moet aan worden herinnerd dat de behandeling van roos van rode follikels een langdurig proces is en dat er een lange tijd moet verstrijken voordat de effecten van de therapie bevredigend zijn. De klassieke vorm wordt bij kinderen meestal na ongeveer een jaar behandeld, terwijl bij volwassenen verbetering meestal na een paar jaar wordt opgemerkt. De overige vormen van rode follikelroos zijn beter bestand tegen behandeling en hun chronische aard betekent dat een volledige genezing vrijwel nooit wordt bereikt.

Categorie:

Dermatologie