Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!
Heeft de houding van een kankerpatiënt invloed op het succes van de behandeling? Welke houdingen en maskers nemen kankerpatiënten aan? Hoe te reageren als een kankerpatiënt hulp afwijst? Deze vragen werden beantwoord door psycho-oncoloog Adrianna Sobol - therapeut, auteur van het boek "Tem de kanker", bestuurslid van Stichting OnkoCafe - Samen Beter!
- Marcelina Dzięciołowska: Heeft de houding van de patiënt invloed op de voortgang van de behandeling?
Mgr Adrianna Sobol:Er zijn onderzoeken die bewijzen dat ze een "betere houding" hebben - over het algemeen gesproken, gezond denken over hun ziekte en behandeling, omgaan met verschillende moeilijkheden verta alt naar het feit dat patiënten het behandelproces beter aankunnen en soms zelfs de bijwerkingen van de therapie wegnemen.
- M.D.: Hoe werkt het in de praktijk?
A.S.:De patiënt wordt vervolgens verzorgd, met als taak ervoor te zorgen dat zijn emotionele toestand zich niet ontwikkelt tot verschillende emotionele stoornissen of ziekten, zoals depressie, die begeleidt de patiënt heel vaak tijdens het behandelproces
A.S.:Ik bereid patiënten voor en probeer ze te helpen een echt beeld te krijgen van de behandeling en kanker, niet het beeld dat van buitenaf wordt gehoord.
- M.D.: Wat is de taak van de patiënt in dit alles?
A.S.:Dit pad en de samenwerking met de patiënt ontwikkelt zich bij elke stap van de behandeling en het is dit soort vakkundige begeleiding van de patiënt in verschillende stadia van de behandeling, wanneer elk van deze fasen is er iets anders.
Het eerste voor de patiënt is om de informatie over de behandeling te accepteren, de rol van de patiënt op zich te nemen en de patiënt te worden. Dan moet je jezelf voorbereiden en het therapeutische pad ingaan.
- M.D.: Welke emoties begeleiden de patiënt in therapie?
A.S.:In verschillende stadia wordt de patiënt geconfronteerd met verschillende emotionele toestanden: van shock tot woede, een zekere bereidheid om met het lot te onderhandelen, patiënten worstelen vaak met depressie.
- M.D.: Wat is het moeilijkste van dit alles?
A.S.:Houd er rekening mee dat elke persoon die meetomgaan met een dergelijke situatie, houdt hij zich voornamelijk bezig met zijn sterfelijkheid, die - zoals onderzoek aantoont - veel Polen denken dat het iets is dat kan gebeuren, maar niet noodzakelijkerwijs, omdat we proberen deze kennis zoveel mogelijk weg te duwen. In het geval van kankerpatiënten wordt zo'n situatie plotseling een reële situatie die angsten confronteert.
src="zdrowie-psychiczne/2265338/psychoonkologia_emocje_w_chorobie_nowotworowej_i_ich_wpyw_na_leczenie_2.jpg.webp" />- M.D.: Waar gaat deze angst over?
A.S.:Voor het vertellen van onze dierbaren over hun ziekte die we willen beschermen. In zo'n situatie begint een soort dans tussen de zieken en de familie, omdat iedereen elkaar probeert te beschermen, en in feite kunnen ze niet bij elkaar zijn, omdat ze niet weten hoe, omdat ze zich schamen, omdat ze zijn bang, ze willen niemand pijn doen.
- M.D.: Hoe kan de therapeut dan reageren?
A.S.:Dit is waar het onderwerp patiëntondersteuning bij het vermogen om informatie over de ziekte te verstrekken aan zijn familieleden, mensen op het werk en uit de omgeving naar voren komt. De families van patiënten die zich afvragen wat het betekent om goede ondersteuning te zijn, hebben die ondersteuning ook nodig.
- M.D.: Met welke andere problemen worden kankerpatiënten geconfronteerd?
A.S.:Patiënten die aan oncologie lijden, rouwen ook om hun gezonde, want hoe geweldig het therapeutische proces ook zou verlopen (ik ben een fan van oncologie en vooruitgang op dit gebied) Immers, geen enkele patiënt zal zichzelf ooit meer gezond vinden, wat ook vraagt om het verwerken van het verlies en het opbouwen van een nieuwe identiteit.
- M.D .: Wat als de toestand van de patiënt verslechtert?
A.S.:Wanneer de ziekte recidieven, metastasen heeft, neemt de ziekte de vorm aan van een gevorderde ziekte - in elk van deze stadia is een psycho-oncoloog nodig om de patiënt te helpen omgaan met deze extreme emoties waar niemand van ons ooit op voorbereid zal zijn.
Ik ben blij dat patiënten strijden voor de aanwezigheid van een psycho-oncoloog op de oncologische afdelingen, en volgens de regelgeving zou elke psycho-oncoloog op een klinische oncologieafdeling moeten zijn.
- M.D.: Wat is de houding van patiënten ten opzichte van kanker?
A.S.:Patiënten hebben verschillende opvattingen over de ziekte, afhankelijk van het persoonlijkheidstype van de patiënt en andere niet-ziekte-ervaringen in het leven van de patiënt.
- M.D.: Wat te doen als de patiënt niet weet hoe ermee om te gaan? Hoe hem te helpen?
A.S.:In zo'n situatie is het de moeite waard eraan te denken hoe ik omging met de moeilijke situatie methet verleden, wie mij heeft geholpen en wie niet - het is de moeite waard om mijn patiënten eraan te herinneren.
Ieder van ons heeft op een bepaald moment in een crisissituatie gezeten, daarom moet de patiënt worden geleid en eraan herinnerd hoe hij destijds met de moeilijkheden omging. Dit helpt om samen een plan van aanpak op te stellen.
- M.D.: Heeft dit onderwerp te maken met het feit dat patiënten zich identificeren met de ziekte, omdat onder meer een soort opgeluchte behandeling van de omgeving ondergaan?
A.S.:Houdingen zijn anders, er is een patiënt die zal zeggen dat het een obstakel is dat moet worden overwonnen, er is een patiënt die zal zeggen dat het een onoverkomelijk obstakel is en alle inspanningen zijn gericht op armen, er zijn patiënten die ziekte als een straf behandelen en dat het zo moet zijn, en er zijn patiënten over wie weinig wordt gesproken omdat het nogal controversieel klinkt omdat dergelijke patiënten "graag" ziek zijn.
- M.D.: Hoe vinden ze het om ziek te worden?
A.S.:Dit is een houding waarin de ziekte een soort functie vervult, waar patiënten zich opgelucht voelen, omdat de ziekte veel kost, maar ook veel kan geven - je kunt je er bijvoorbeeld achter verschuilen. Meer dan eens had ik patiënten die zeiden: "Ik ben hier zo goed, ik wil het ziekenhuis niet verlaten". Achter deze houding gaat vaak een gemaskeerde depressie schuil.
- M.D.: Waarom gebeurt dit?
A.S.:Omdat de ziekte de status van uniekheid geeft, vestigt iedereen om hen heen de aandacht op de patiënt en zorgt voor hem - ik ken het uit mijn dagelijkse praktijk op de afdeling.
- M.D.: Zijn deze houdingen waar, in overeenstemming met wat de patiënt van binnen ervaart?
A.S.:Alle attitudes komen ergens vandaan en het is erg belangrijk om het op te merken, het op te vangen en eraan te werken. Meestal is de patiënt achter deze verschillende houdingen (zelfs degene die beweert dat hij graag ziek wordt - dit is natuurlijk een masker), hij roept en roept in feite in heel verschillende vormen: "Zorg voor mij, ik' ben bang" - voor elk van deze houdingen is er een enorme angst.
- M.D.: Hoe kom je in contact met zo'n patiënt verborgen achter een masker?
A.S.:Soms kom ik onuitgenodigd naar mijn patiënten, stel mezelf voor en hoor vaak: “Nee, waarom heb ik een psycho-oncoloog nodig, het gaat goed met mij, ik maakt niet uit - het is geweldig "dan maak ik grapjes voor mezelf" Aha! we zullen elkaar ontmoeten, maar een beetje later "- ik zeg het half grappend, half serieus, omdat ik niet denk dat elke patiënt therapeutische hulp moet gebruiken, maar er is iets aan de hand dat het opzetten van een sterk masker betekent dat de patiënt zal alles aankunnen meestal niet altijdcheques.
- M.D.: Nemen patiënten eindelijk hun masker af?
A.S.:Het komt vaak voor dat patiënten tijdens het diagnose- en behandelingsproces een masker van een sterke man hebben en zichzelf niet toestaan zwak te zijn, hun ware emoties uiten.
Wanneer de behandeling eindigt, krijgt de patiënt het wachtwoord "u bent gezond, uw ziekte is in remissie" - dan begint het verhaal.
- M.D.: Wat is de reactie van de patiënt?
A.S.:Alles laat los … Angsten en angsten komen terug met verdubbelde kracht, en de patiënt smeekt om hulp, omdat het hele proces van emoties dat gepaard gaat met bepaalde stadia geen kans gehad om een stopcontact te vinden.
Daarom is de vraag “Wie ben ik nu? Patiënt, ben ik al gezond? Hoe moet ik ermee omgaan?" Dit is een zeer moeilijke situatie.
- M.D .: Wat te doen als iemand geen hulp wil
A.S.:Dit is een zeer moeilijke vraag zonder duidelijk antwoord. Er is geen formule die alle patiënten zal redden. Er is geen sleutelzin die zich in elke moeilijke situatie zal bewijzen.
- M.D.: Wat is de betekenis dan?
A.S.:Bij deze ondersteuning is het belangrijk om aandachtig, authentiek, aanwezig en alert te zijn op de signalen van de patiënt. Als de patiënt iets niet zo graag wil, is het heel moeilijk om hem te overtuigen. Toch is het de moeite waard om erop te wijzen en te laten zien.
Ook als de patiënt er 'nee' tegen zegt, is het vaak zo dat hij of zij bij de hand wil worden genomen en naar iemand toe wil worden geleid om hem te helpen. Ook dit is een onderwerp dat getemd moet worden.
- M.D.: Om welke redenen weigeren patiënten meestal te ondersteunen?
A.S.:Ik zie patiënten vaak denken dat als ze baat hebben bij ondersteuning, ze als zwak zullen worden beschouwd. En toch, als ze ziek zijn, wil iedereen sterk en dapper zijn. Bovendien zeggen families tegen hen "wie anders dan jij?", "Je moet vechten" - ik haat deze nomenclatuur toch, deze woorden zijn, in tegenstelling tot de schijn, erg belastend.
- M.D.: Dus hulp zoeken is zonde?
A.S.:Polen associëren het naar een psycholoog gaan met het feit dat er iets mis is met mij, en in feite is de grootste kracht van een mens het toegeven van zijn eigen zwakheden, nadat alles wat het is, neemt niets weg.
- M.D.: Wat is belangrijk voor de effectiviteit van therapie vanuit het oogpunt van een psycho-oncoloog?
A.S.:De psychooncoloog ondersteunt, toont en ontwikkelt een gezamenlijk actieplan. Bij kanker is het erg belangrijk om taakgericht te zijn om niet te voelenhulpeloos. Tenminste in die situaties waar de patiënt iets kan doen, iets te beïnvloeden. Het is een kwestie van temmen, laten zien dat er geen zwakke punten in zitten.
- M.D.: Deze eerste stap om de patiënt te temmen is …?
A.S.:Als ik de kamer binnenkom met patiënten, praat ik vaak met ze over het weer, bijvoorbeeld om te laten zien dat ik niet eng ben, patiënten ontdekken dat ik confronteer ze niet meteen met hun angsten en geleidelijk beginnen ze te voelen dat ze klaar zijn om met mij te praten.
- M.D.: Hoe zit het met de patiënt die thuis is, niet in het ziekenhuis?
A.S.:Het is erg belangrijk om hardop uit te spreken wat de patiënt nodig heeft. Soms is het nodig om de situatie onder ogen te zien, de patiënt bij de hand te nemen en hem naar een interview te leiden. Als de patiënt niet wil praten, zal hij dat ook niet doen, maar in dergelijke situaties is dit element van ondersteuning de sleutel.
- M.D.: Nou ja, niet alleen de patiënt lijdt, maar ook zijn familieleden …
A.S.:Als de familie moeilijkheden ziet die voortkomen uit het hele behandelingsproces, is het belangrijk voor hen om aan te kondigen: "Als u niet wilt gaan, dan zal ik u bereiken voor steun, omdat ik bij je ben, je begeleid in dit proces, ik lijd ook, het is ook moeilijk voor mij. Ik weet niet hoe ik me moet gedragen, dus ik zeg openlijk dat ik de hulp ga gebruiken”.
- M.D.: Dit geeft de patiënt een duidelijk signaal dat hij niet alleen is in deze situatie, wat nog meer?
A.S.:Op deze manier bouwen we bewustzijn op in kleine stappen, temmen het en leren wat een grote en belangrijke taak in het hele therapeutische proces, d.w.z. het benoemen van uw behoeften, de het vermogen om hulp te vragen, evenals het vermogen om deze hulp te ontvangen.
- M.D.: Wat is het moeilijkste voor de patiënt?
A.S.:Ik begeleid patiënten heel vaak in deze geweldige les in het ontvangen van hulp, omdat ze altijd zo dapper waren, ze zorgden voor anderen, ze zorgden altijd voor anderen, en nu ze hebben zelf hulp nodig en het is iets wat we niet kunnen, we moeten leren, het is heel hard werken.
Deskundige src="zdrowie-psychiczne/2265338/psychoonkologia_emocje_w_chorobie_nowotworowej_i_ich_wpyw_na_leczenie.jpeg.webp" />Adrianna Sobol, psycho-oncoloog, docent aan de Medische Universiteit van Warschau Psycho-oncoloog en docent aan de Medische Universiteit van Warschau op de afdeling Oncologische Preventie. Hij werkt in het LuxMed Oncology Oncology Hospital in Warschau. Zij is bestuurslid van Stichting OnkoCafe - Samen Beter, psychotherapeut en oprichter van het Ineo Psychological Support Center. Heeft een online trainingsplatform gecreëerd He alth Begins In The Head. Auteur van talrijkepublicaties op het gebied van psycho-oncologie en gezondheidspsychologie. Co-auteur van het boek "Temme kanker. Inspirerende verhalen en een gids voor emoties" (Znak, 2022). Ze treedt op als expert in televisieprogramma's, co-creëert campagnes en sociale campagnes. Hij geeft tal van trainingen en workshops op het gebied van psychologie en persoonlijke ontwikkeling.Psychooncoloog en docent aan de Medische Universiteit van Warschau bij de afdeling Oncologische Preventie. Hij werkt in het LuxMed Oncology Oncology Hospital in Warschau. Zij is bestuurslid van Stichting OnkoCafe - Samen Beter, psychotherapeut en oprichter van het Ineo Psychological Support Center. Heeft een online trainingsplatform gecreëerd He alth Begins In The Head. Auteur van talrijke publicaties op het gebied van psycho-oncologie en gezondheidspsychologie. Co-auteur van het boek "Temme kanker. Inspirerende verhalen en een gids voor emoties" (Znak, 2022). Ze treedt op als expert in televisieprogramma's, co-creëert campagnes en sociale campagnes. Hij geeft tal van trainingen en workshops op het gebied van psychologie en persoonlijke ontwikkeling.