De peervormige spier is een van de spieren die bij de onderste extremiteit hoort. Het behoort tot de groep van de achterste dorsale spieren van de iliacale gordel en zijn rol is om deel te nemen aan het naar buiten draaien, rechttrekken en ontvoeren van de dij. Het komt voor dat sommige mensen het piriformis-syndroom ontwikkelen - wat is het, wat zijn de symptomen en hoe kan het worden behandeld?

Piriformis-spierkreeg zijn naam in de 16e eeuw - het was toen dat deze structuur voor het eerst werd genoemd door de Italiaanse wetenschapper Adriaan van der Spiegel. Zoals je gemakkelijk kunt raden, komt de naam van de spier van zijn vorm.

Perenspier: locatie

De peervormige spier behoort tot de dorsale spieren van de iliacale gordel, meer bepaald tot hun achterste groep. Het begint op het bekkenoppervlak van het heiligbeen in de buurt van de sacrale openingen. De eindaanhanger bevindt zich op de trochanter major van het dijbeen. Over het algemeen bevindt de peervormige spier zich onder de gluteale grote spier.

Perenspier: kenmerken

De peerspier is verantwoordelijk voor bewegingen in de dij. Hij is betrokken bij de buitenwaartse rotatie (externe rotatie), maar ook bij de abductie en extensie van de dij.

Kennis van de functies van de peervormige spieren is zo belangrijk dat bij eventuele stoornissen in de mobiliteit van de onderste extremiteit het mogelijk is om te vermoeden welke spier precies beschadigd is.

Een groep symptomen die gepaard gaat met een disfunctie van de piriformis-spier staat bekend als het piriforme syndroom.

Piratensyndroom: oorzaken

Om te beginnen is het de moeite waard om hier toe te voegen wat de relatie is tussen de peervormige spier en de heupzenuw - de genoemde zenuw loopt meestal onder deze spier, en soms breekt zelfs de heupzenuw door de peer- gevormde spier zelf.

Deze informatie is vooral belangrijk omdat het peervormige spiersyndroom wordt geassocieerd met onder andere met druk op de heupzenuw door de peervormige spier

De oorzaken van het piriformis-syndroom kunnen heel verschillend zijn - de meest voorkomende zijn:

  • lumbale discopathie,
  • degeneratie van het heupgewricht,
  • aseptische necrose van de kop van het botiliacale,
  • verwondingen (heup of bil),
  • toename van de tonus van de peervormige spier (gerelateerd aan bijv. de patiënt met een beroerte),
  • houdingsafwijkingen,
  • complicaties na heupoperatie,
  • significante, plotselinge gewichtstoename (mogelijk, bijvoorbeeld bij zwangere vrouwen)

Vermeldenswaard is dat het peervormige spiersyndroom soms voorkomt bij atleten, incl. bij mensen die intensief trainen

Piramidaal syndroom: symptomen

De symptomen die verband houden met het probleem zijn meestal zo ernstig dat het moeilijk is voor de patiënt om ze over het hoofd te zien. Mogelijke symptomen van het piriformis-syndroom zijn:

  • beperking van bewegingen van de onderste ledematen (de patiënt heeft moeite met het strekken en ontvoeren van de dij),
  • karakteristieke, licht geforceerde stand van de onderste ledematen in rust in externe rotatie,
  • pijn in de billen, die kan uitstralen naar de dij (vanwege deze symptomen wordt het piriformis-syndroom soms verward met ischias),
  • ongewone sensatie, zoals tintelingen,
  • zwelling en gevoeligheid van de peervormige spier

De symptomen van het piriformis-syndroom verergeren meestal als u in rust bent, vooral als u zit. Kenmerkend voor het probleem is ook dat de pijn tijdens het lopen in intensiteit kan afnemen (vooral wanneer de patiënt de punt van de voet naar buiten brengt tijdens het lopen).

Pirate Muscle Syndroom: Diagnostiek

Als het piriformis-syndroom wordt vermoed, kunnen verschillende onderzoeken worden uitgevoerd, maar het belangrijkste is een lichamelijk onderzoek, namelijk een lichamelijk onderzoek. Hierbij wordt de spierkracht beoordeeld, evenals het mobiliteitsbereik in de gewrichten van de onderste ledematen.

U kunt ook worden gevraagd om op uw buik te gaan liggen en uw knieën in een hoek van 90 graden te buigen. Vervolgens wordt hem gevraagd weerstand te bieden aan pogingen van een arts om zijn ledemaat te bewegen, die interne rotatie in het heupgewricht zal uitvoeren - wanneer pijn optreedt tijdens dergelijke pogingen, kan dit wijzen op een disfunctie van de peervormige spier.

Bij twijfel over de oorzaak van de klachten van de patiënt kunnen aanvullende onderzoeken worden uitgevoerd. Dit zijn onder andere Echografie van de peervormige spier of röntgenfoto van de heupen, en magnetische resonantie beeldvorming (MRI) van de lumbale wervelkolom of heupgewrichtstructuren.

Piratensyndroom: behandeling

Bij het bespreken van de behandeling van het piriformis-syndroom moet allereerst aandacht worden besteed aan:één aspect: hier kan een symptomatische en causale behandeling worden onderscheiden.

De eerste hiervan is gebaseerd op het toedienen van verschillende stoffen aan de patiënt, waardoor het mogelijk zal zijn om de onaangename kwalen die hem kwellen te verminderen. Voor dit doel kan het volgende worden gebruikt: ontstekingsremmende medicijnen of pijnstillers die oraal of via injectie rechtstreeks in de peervormige spier worden toegediend.

Passende symptomatische behandeling is erg belangrijk voor patiënten, maar uiteindelijk is causale behandeling belangrijker - het aanpakken van de oorzaak van het probleem vermindert het risico dat de symptomen van het piriformis-syndroom terugkeren. Mensen met een peervormige disfunctie als gevolg van discopathie kunnen bijvoorbeeld een operatie nodig hebben.

Fysiotherapie wordt ook aanbevolen voor patiënten die het piriformis-syndroom ontwikkelen. Regelmatige lichaamsbeweging is vooral belangrijk voor die patiënten die het probleem hebben gehad dat de peervormige spier beschadigd is als gevolg van de ervaring van de patiënt met een trauma.

  • Quadriceps spier van de dij - structuur en functies. Oefeningen voor de quadricepsspieren
  • Biceps-spier van de dij - versterkings- en rekoefeningen
  • Buikspieren - verdeling, anatomie, functies

Categorie:

Anatomie