In de cirkel van VERSLAVINGEN - waar kun je verslaafd aan raken en hoe kun je de ziekte bestrijden

Verslaving begint onschuldig: een glaasje cognac om te slapen, een uurtje achter de computer. Dan groeit "het" onmerkbaar tot leven en v alt de persoon in de val van verslaving, waaruit hij niet alleen zal komen. Anna Krasuska praat met Lubomira Szawdyn over wat verslaving is en hoe het behandeld kan worden.

Is iemand die twee biertjes per dag drinkt al verslaafd?

Als hij het echt elke dag doet, heeft hij een kans om snel verslaafd te raken. Tot op heden is de toxische dosis alcohol niet vastgesteld.Verslavingis het best te herkennen aan het syndroomontwenning

Precies, wat is ontwenningssyndroom?

De gevolgen ervan kunnen dramatisch zijn. Na stopzetting reageert het lichaam met pijn, stoornissen in de bloedsomloop, problemen met het spijsverteringsstelsel, slapeloosheid en depressie. Hallucinaties, wanen en zelfmoordgedachten kunnen optreden. Daarom worden patiënten met een ontwenningssyndroom vaak in het ziekenhuis opgenomen.

Belangrijk

Ziekte van de wil

Volgens de normen van de Wereldgezondheidsorganisatie is een persoon die afhankelijk is van een chemische of bewustzijnsveranderende activiteit een persoon die een dwang heeft (constant of periodiek onweerstaanbaar verlangen) om de stof te nemen of een bepaald gegeven uit te voeren activiteit, en wie daarmee samenhangende gezondheidsproblemen heeft (somatisch en psychologisch) familie en sociaal

Behandeling

Er is geen universele methode om verslaving te behandelen. Er zijn veel therapieën en het succes van de behandeling hangt in de eerste plaats af van de vraag of iemand zijn leven wil herstellen. Zelfs de meest innovatieve methode zal degenen die niet begrijpen dat ze verslaafd zijn niet helpen. Als hij het probleem niet toegeeft, is de behandeling een schijnvertoning. De therapie wordt verondersteld de harmonie van een persoon te herstellen, want een nuchter leven betekent leven in harmonie met jezelf en met de wereld, en hiervoor is het noodzakelijk om eerlijk te zijn.

Ongeacht de hoeveelheid ingenomen middel?

Dit is een stereotype dat moet worden aangepakt. Mensen denken datalcoholismeafhangt van het aantal jaren drinken en hoeveel alcohol je drinkt. Ondertussen kun je een beetje maar regelmatig drinken en verslaafd raken. Een oude dame dronk 's avonds een glas cognac. Toen het glas in de loop der jaren steeds groter werd, begon haar dochter zich zorgen te maken. Mam verzekerde haar dat ze op elk moment kon stoppen met alcohol drinken. Toen ze dat deed?ernstig ontwenningssyndroom met problemen met de bloedsomloop, ernstige angst en delirium deden zich voor.

Maar als ze er eerder geen last van had … Misschien hoef je mensen niet met geweld te "repareren"?

Hoe stoorde het niet?! Ze dronk steeds meer, en het was een geluk dat haar dochter het op tijd opmerkte. Natuurlijk kunnen we er bewust voor kiezen om met alcohol te "behandelen", maar in zo'n situatie moeten we ook anticiperen op de gevolgen.

Waar is de grens? Wanneer begint verslaving?

Iedereen vraagt ​​om de grens! De grens is wanneer "het" ons pijn begint te doen en we het niet zien!

Maar dan moet er altijd iemand zijn die ons erop wijst dat we verslaafd zijn

Niet noodzakelijk. Soms komen signalen van binnenuit. We voelen de pijn waar we iets aan willen doen en zoeken hulp.

Of we drinken …

Ja… zodat het leven geen pijn doet. Dit wordt de 'schadekubus' genoemd. Sommige mensen herkennen de tekenen van lijden niet - vooral degenen die tijdens hun jeugd zijn misbruikt. En het innerlijke martelaarschap leidt ons heel vaak op een dwaalspoor.

Is het waar dat we aan alles verslaafd kunnen raken? Waarom is dat?

Helaas is het waar, en de redenen liggen in de transformatie van het leven op aarde. We raken verslaafd aan gokken, de computer, seks, eten, winkelen, riskante sporten, dwangmatige activiteiten en zelfs obsessieve gedachten. Het beste bewijs hiervoor is dat dergelijke mensen die deelnemen aan een behandelingsprogramma voor alcoholisme sneller genezen dan wanneer ze andere behandelingen krijgen aangeboden. Er bestaat niet zoiets als puur alcoholisme of puur roken. Wanneer iemand een probleem alleen probeert op te lossen, verruilt hij meestal de ene verslaving voor de andere. Hij stopt met drinken en wordt bijvoorbeeld gokker, drugsverslaafde, shopaholic of iemand anders. Iemand met deze aanleg raakt verslaafd aan alles wat er op de markt is. En de markt is brutaal en gewetenloos in het profiteren van onze zwakheden. Mensen volgen de mode, doen wat de media zegt en vervallen onvermijdelijk in rituelen. Dit is trouwens zo'n slavernij, want rituelen zijn verslavend.

Zelfs gewone, dagelijkse gymnastiek?

Als we verstijven zodat we niet zonder kunnen functioneren, dat we onszelf op een dag niet kunnen vergeven zonder te sporten, dan ja - gymnastiek kan ook verslavend zijn, net als opruimen. Je moet kijken naar wat er in de loop van de tijd gebeurt. Als we steeds meer tijd aan een bepaalde activiteit besteden en uiteindelijk de tijd uit het oog verliezen, zouden de waarschuwingslampjes moeten gaan branden. Emotionele rigiditeit is een van de kenmerken van verslaving. Als we niet spontaan zijn, kunnen we onze fouten niet toegeven, we verstevigen onze structuurdagen op een ceremonieel-rituele manier en we houden ons er gelijkmatig aan … Als onze ziel verstikt is en er geen ruimte is voor zelfrealisatie, verschijnen er verschillende "ismen". Het is immers makkelijker om volgens patronen te leven.

Zo ja, waarom zou u dan überhaupt een verslaving behandelen?

Vanwege de gevolgen. Het gebruik van chemicaliën leidt tot de dood. Maar de effecten van verslaving zijn om vele redenen catastrofaal. Voor de patiënt zelf, om gezondheids- en psychologische redenen. Voor gezinnen is het gewoon een hels drama waar alles gebeurt: fysiek en psychisch misbruik, molestering, liegen, diefstal, vliegen met een bijl … De sociale gevolgen zijn dat verslaafden vaak mensen zijn die niets produceren - behalve problemen. Daarnaast betrekken ze hun omgeving erbij, gebruiken ze mensen, laten ze liegen. Want om te overleven, of we nu drinken of spelen, moet iemand ons daarbij helpen! Daarom hebben verslaafden altijd hun bondgenoten die de schade wegwerken en hun sporen uitwissen. In het gezin is de verslaafde als een rubberen olifant. Wanneer de stuwkracht begint, is deze olifant een beetje opgeblazen. Het vult alle ruimtes van het huis en het gezin beweegt zich rond de plinten. Dan komt de lucht uit hem en wordt er een pantoffel gelegd. Zijn familie buigt zich over hem heen, iedereen maakt hem schoon, doet hem herleven …

Hoe kan een gezin helpen?

Door consequent de zogenaamde harde liefde toe te passen. Stop met helpen drinken, niet opruimen of doen alsof er niets aan de hand is. Het is belangrijk dat het hele gezin therapie of zelfs onderwijs ondergaat! Dan verdubbelt de kans op herstel van zo iemand.

Kunt u uw verslaving niet alleen aan? Hoe zit het met onze wil?

De dwang is dat het niet afhangt van je wil. Je komt hier niet alleen uit. U moet verwijzen naar een specialist. Paradoxaal genoeg begint herstel met het opmerken en toegeven van je hulpeloosheid. Als ik stop met vechten en hulpeloos verklaar, dan is er plotseling ruimte om me heen - een plek voor zelfreflectie. Daarom is de verklaring van machteloosheid de eerste stap in behandelgroepen, AA-groepen en anderen die op een vergelijkbare basis opereren.

Wat is verslavingstherapie? Is één methode of meerdere?

Er is maar één therapie, alleen zij is gekleed in verschillende jurken. Ten eerste is er het cognitieve proces - naar jezelf kijken, een balans maken van verliezen en winsten. Dan begint het gedragsproces, namelijk een nieuw leven leren zonder al deze rekwisieten. Verslavingsrituelen nemen tegenwoordig zo toe dat herstel een verandering van geest vereist en ordening in het hele leven vereist. Je moet nieuwe reflexen leren -wedergeboren worden, zoals mijn patiënten zeggen. Het eerste is echter om eerlijk tegen jezelf te zijn, je probleem toe te geven en het onder ogen te zien.

Kun je zonder groepstherapie?

Het is noodzakelijk om de verscheidenheid aan menselijke ervaringen het hoofd te bieden. De overtuiging dat je jezelf ergens in de privacy van je huis van een verslaving kunt genezen, is een andere mythe. Daarom moet men ook voorzichtig zijn met de verschillende goeroes die ons dit beloven. Herstellen van een verslaving kan veel helpen. Het is de moeite waard om ernaar te luisteren, bijvoorbeeld op een AA-bijeenkomst. Soms ontdekken ontnuchterende mensen echter dat ze een missie hebben en vervallen ze in een andere verslaving, namelijk de dwang om een ​​goeroe te zijn. Ondertussen is het hele plezier voor degenen in therapie - en ze kunnen ook ontnuchterende alcoholisten zijn - met een cursus van nederigheid. De therapeut kan het leven van een ander niet managen en er instructies aan geven. Dit komt omdat als een verslaafde zijn goeroe vertrouwt en de instructie niet uitkomt, zo iemand meestal sterft.

maandelijkse "Zdrowie"