Longembolie (longembolie, longembolie) is een levensbedreigende aandoening die zo snel mogelijk medisch ingrijpen vereist. Longembolie treedt op wanneer het embolische materiaal (meestal gestold bloed) het lumen van de longvaten blokkeert, wat leidt tot falen van de bloedsomloop. Wat zijn de oorzaken en symptomen van een longembolie? Hoe gaat de behandeling?

Longembolie(ook wel longembolie of longembolie genoemd) is een aandoening waarbij de longslagader of een van zijn vertakkingen gedeeltelijk of volledig wordt geblokkeerd door embolisch materiaal. Als gevolg hiervan zijn sommige delen van de longen disfunctioneel en soms zelfs necrotisch.

Longembolie (longembolie): oorzaken en risicofactoren

Het meest voorkomende embolische materiaal dat de longslagader blokkeert, is gestold bloed. Het komt meestal uit de diepe aderen van de onderste ledematen of het kleinere bekken (minder vaak uit de aderen van het bovenlichaam), vanwaar het samen met de bloedstroom de longslagader binnenkomt. De meest voorkomende oorzaak van bloedstolsels in de diepe aderen van de onderste ledematen is trombose.

In zeldzame gevallen is het embolische materiaal vet (het kan ontstaan ​​na fracturen van lange botten), lucht (het komt het vaakst in de bloedbaan terecht tijdens het inbrengen of verwijderen van een vasculaire katheter uit een ader), neoplastische massa's, vruchtwater vocht (in het geval van voortijdige scheiding van de placenta) bij een zwangere vrouw), een vreemd lichaam (het kan bijvoorbeeld embolisatiemateriaal zijn dat wordt gebruikt tijdens endovasculaire procedures).

Longembolie is de derde cardiale doodsoorzaak na een hartinfarct en beroerte.

De risicofactoren zijn op hun beurt:

  • vorige longembolie
  • hart- en vaatziekten - veneuze trombo-embolie, congestief hartfalen, verhoogd aantal bloedplaatjes, eerdere beroerte
  • chronische gevorderde longziekte
  • leeftijd - het risico op het optreden ervan neemt aanzienlijk toe bij ouderen, vooral na de leeftijd van 70
  • langdurige immobilisatie
  • kanker in een gevorderd stadium
  • fracturen, vooral in de lange botten en het bekken
  • toestand na operatie
  • zwaarlijvigheid
  • orale hormonale anticonceptie
  • zwangerschap
  • postpartum conditie

Longembolie (longembolie): symptomen

Bij een embolie in de longen verschijnen symptomen zoals:

plotseling
  • snel toenemende kortademigheid gepaard gaande met cyanose
  • ernstige, meestal stekelige, retrosternale pijn op de borst
  • droge hoest
  • bloedspuwing (komt laatst aan)

De begeleidende symptomen zijn verhoogde ademhaling en hartslag, oppervlakkige ademhaling, algemene rusteloosheid en zweten. U kunt zich flauw of flauw voelen.

Longembolie komt het vaakst voor bij mensen met chronische, gevorderde ziekten - meestal hart- en vaatziekten en aandoeningen van de luchtwegen.

Opgemerkt moet worden dat de ernst van de symptomen afhangt van de mate van pulmonale vasculaire sluiting en de algemene toestand van de patiënt. Sluiting van de longslagaderstam of hoofdtakken veroorzaakt hevige symptomen en resulteert meestal in shock of zelfs hartstilstand.

In het geval van occlusie van een kleiner vat, hangt de intensiteit van de symptomen af ​​van de ademhalingsefficiëntie van de patiënt, bijv. bij patiënten met hartfalen zullen de symptomen ernstiger zijn dan bij gezonde mensen.

Longembolie: complicaties

Het gevolg van longembolie kan chronische longembolie, longinfarct en in extreme gevallen plotselinge hartstilstand en overlijden zijn.

Longembolie: diagnose

Als een longembolie wordt vermoed, wordt het volgende gedaan:

  • angio-CT van de longslagaders (helix computertomografie), die een nauwkeurige beoordeling van de doorgankelijkheid van de longstam, beide longslagaders mogelijk maakt

Sommige specialisten zijn van mening dat eerst perfusie-longscintigrafie (in plaats van pulmonale CT-angiografie) moet worden uitgevoerd

  • bloedonderzoek - incl. bepaling van plasma d-dimeren, cardiale troponinen (markers van myocardiale schade) en natriuretische peptiden

In het geval van longembolie wordt de concentratie van deze parameters aanzienlijk verhoogd

Ondersteunende onderzoeken zijn thoraxfoto's, echocardiografische en elektrocardiologische (EKG) onderzoeken.

Bij het diagnosticeren van een patiënt moeten artsen onderscheid maken tussen longembolie en aandoeningen zoals een hartaanval, oplossen van aorta-aneurysma, pneumothorax, longontsteking, pericarditis, virale pleuritis en verergering van COPD (chronische obstructieve longziekte).

Longembolie: behandeling

Een patiënt met een longembolie wordt zelden gered.

De patiënt krijgt eerst ongefractioneerde heparine toegediend (remt het bloedstollingsproces) en vervolgens trombolytica diede taak is om het stolsel dat in de longvaten achterblijft op te lossen en de bloedstroom te herstellen. Wanneer de toestand van de patiënt stabiliseert, wordt een antistollingsbehandeling met vitamine K-antagonisten (acenocoumarol, warfarine) gegeven.

Als trombolytische therapie niet succesvol is, kan een longembolectomie nodig zijn, een procedure waarbij het embolische materiaal uit de longslagaders wordt verwijderd met behulp van extracorporale circulatie.

Een andere oplossing is het installeren van een inferieur vena cava-filter dat de toegang van embolisch materiaal tot het hart en de longen blokkeert.

  • ZATORY - wat zijn de soorten blokkades?
  • Trombofilie (hypercoagulabiliteit) - oorzaken, symptomen en behandeling
  • Longaneurysma: oorzaken en symptomen. Behandeling van patiënten met longaneurysma
Volgens een deskundigedr hab. Aleksandra Jezela-Stanek, MD, specialist klinische genetica

Longembolie is zeer gevaarlijk voor zwangere vrouwen en tijdens de kraamperiode. Statistisch gezien komt het voor bij 1/7000 leveringen. Helaas neemt het risico aanzienlijk nog meer toe bij vrouwen met een genetische last van aangeboren trombofilie. Veranderingen die kenmerkend zijn voor trombofilie, d.w.z. een mutatie van bijvoorbeeld factor V (Leiden), het protrombinegen, worden waargenomen bij meer dan de helft van de vrouwen die trombotische situaties hebben meegemaakt.

Categorie:

Ademhalingssysteem