Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!

De viscerale plexus, of solar plexus, is een van de meest bekende zenuwplexus. Het maakt deel uit van het autonome zenuwstelsel, wat betekent dat het verantwoordelijk is voor de reacties van ons lichaam die onafhankelijk zijn van onze wil, zoals de darmperist altiek. Ontdek hoe de viscerale plexus is opgebouwd, welke processen in ons lichaam verantwoordelijk zijn voor en wat de werking ervan verstoort.

Viscerale plexus( Solar Plexus ) bevindt zich ter hoogte van de eerste lendenwervel, in het achterste epigastrische gebied, op de voorzijde van de wervelkolom. Het wordt van bovenaf begrensd door het diafragma, vanaf de zijkanten van de bijnieren en van onderaf door de nierslagaders. Daarvoor bevindt zich een abdominale aorta.

In de volksmond wordt de viscerale plexus de zonnevlecht genoemd. Het is een cluster van neuronverbindingen, een van de vele in ons lichaam (afgezien van de viscerale plexus onderscheiden we onder andere: de brachiale, cervicale, sacrale en cardiale plexus).

De viscerale plexus maakt deel uit van het autonome (vegetatieve) zenuwstelsel dat de interne organen innerveert.

Kenmerkend voor dit systeem is, in tegenstelling tot het somatische zenuwstelsel, dat het reacties losmaakt van onze wil, zoals de afscheiding van maagsap en perist altische bewegingen van de darmen.

Structuur van de viscerale plexus

De solar plexus is een combinatie van twee iets kleinere linker en rechter viscerale plexus. Het bestaat uit een groot aantal windingen, d.w.z. clusters van zenuwcellen die tot taak hebben signalen en prikkels door te geven aan individuele organen:

  • diafragma's
  • lever
  • milt
  • maag
  • twaalfvingerige darm
  • darmen
  • bijnier en nier
  • genitaal
  • grote bloedvaten, inclusief de aorta

De grootste ganglia van de viscerale plexus zijn het superieure mesenteriale ganglion en het aorta-renale ganglion, gelegen in het onderste deel.

Naast hen zijn er veel kleinere spoelen in de zonnevlecht. Zenuwtakjes vertrekken - en bereiken ze - vanuit deze spiralen, waardoor ze een karakteristiek, stralend uiterlijk krijgen, vandaar de naam - solar plexus.

Ze komen naar de viscerale plexus:

  • gepaarde viscerale zenuwen, majeur en mineur
  • viscerale takken van de nervus vagus
  • twijgen van het laatste pectorale ganglion en van de bovenste lumbale ganglia van de rompsympathiek

Kleinere plexus vertrekken van de viscerale plexus:

  • even:

- middenrif
- bijnier
- renaal
- nucleair bij mannen of eierstok bij vrouwen

  • oneven:

- bovenste en onderste maag
- lever
- milt
- bovenste mesenteriale
- abdominale aorta

Viscerale Plexus Functies

Het beschreven cluster van zenuwverbindingen is verantwoordelijk voor het goed functioneren van de meeste organen in de buikholte. Het regelt processen zoals:

  • stofwisseling
  • afscheiding van maagsap, gal, pancreassap
  • perist altiek van de maag, twaalfvingerige darm, dunne en dikke darm
  • regulatie van de tonus van de sluitspier (bijv. Vater's tepel, maag-pylorus, urinaire of anale sluitspieren)
  • werk van de hartspier
  • bloeddrukregeling
  • ademen
  • werk van de voortplantingsorganen
  • afscheiding van hormonen door de bijnieren, pancreas
  • thermoregulatie

De werking van de viscerale plexus is onafhankelijk van de menselijke wil, maar zorgt voor homeostase, d.w.z. een staat van evenwicht van de processen die nodig zijn voor het leven.

Wordt de plexus coeliakie ziek?

Er zijn geen typische primaire ziekten van de solar plexus. Veel andere aandoeningen van het lichaam kunnen echter het functioneren ervan beïnvloeden.

Als de hersenen bijvoorbeeld een atherosclerotische ziekte ontwikkelen die ischemie, of encefalitis of meningitis, of een degeneratieve of degeneratieve aandoening of kanker veroorzaakt, werkt de viscerale plexus mogelijk niet goed.

Bovendien zijn er in de directe omgeving veel organen en structuren die zelfs enige druk kunnen veroorzaken - bijv. aorta-aneurysma, vergrote lymfeklieren, nier- of bijniercysten, abces.

Ook elektrolytenstoornissen, bepaalde medicijnen, stimulerende middelen en psychoactieve stoffen kunnen de werking van de zonnevlecht negatief beïnvloeden.

Zonnevlecht geraakt

Veel mensen, vooral jongens als kind, hebben zeker de pijn ervaren die ontstaat door het raken van de zonnevlecht. Het is extreem sterk, zelfs schokkend, en stopt vaak even met ademen.

Deze pijn is te wijten aan het feit dat de viscerale plexus een enorm cluster van zenuwverbindingen is. Dus de slag op deze plek verspreidt zich naar het hele lichaam. Een dergelijke impact is bijzonder gevaarlijk, omdat het interne organen kan beschadigen.

Zonnevlecht - de hersenen in de buik

In alternatieve theorieën is de zonnevlecht een plaatswaarin de processen van de spirituele en somatische sferen met elkaar verweven zijn

Oude taoïsten noemden het het "buikbrein" en schreven het een rol toe die niet minder was dan die van het eigenlijke brein.

Volgens hen ontstaan ​​emoties zoals woede, ergernis, jaloezie of haat wanneer het functioneren van een orgaan wordt verstoord - dit manifesteert zich in de fysiologische reacties die we voelen in de solar plexus.

Maar ook vice versa - het chronisch "cultiveren" van een bepaalde negatieve emotie (want positief betekent balans), kan leiden tot een somatische ziekte.

Er zijn dan problemen zoals slapeloosheid, hoge bloeddruk, vaatziekten, hartaanvallen, chronische bronchitis, duodenumontsteking, zweren, gastro-enteritis, constipatie, diarree, malabsorptie (dunne darm), menstruatiekrampen, impotentie, enz.

Over de auteur src="neurologia/5346056/splot_trzewny_soneczny_budowa_i_funkcje_2.JPG.webp" />Marta UlerEen journalist gespecialiseerd in gezondheid, schoonheid en psychologie. Ook is zij van opleiding diëtist. Haar interesses zijn geneeskunde, kruidengeneeskunde, yoga, vegetarische keuken en katten. Ik ben een moeder van twee jongens - een 10-jarige en een 6-jarige.

Lees meer artikelen van deze auteur

Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!

Categorie:

Neurologie