Wat veroorzaakt mijn stotteren? Wetenschappers hebben verschillende veronderstellingen, maar geen zekerheid. Oorzaken van stotteren zijn onder meer defecten in het zenuwstelsel, het niet goed functioneren van het spraak- en gehoorapparaat en zelfs ademhalingsstoornissen. Emoties spelen ook een rol bij stotteren.
De oorzaken van het stotterenzijn tot op de dag van vandaag onbekend. Typischstotterenkomt voor in de kindertijd. Uit onderzoek blijkt duidelijk dat kinderen van wie naaste familieledenstotterendrie keer vaker aan deze aandoening lijden. Het is ook opgevallen dat moeders van kinderen die stotteren sneller praten dan anderen en hun kinderen met vragen en eisen bestoken. Meer jongens dan meisjes stotteren, wat op zijn beurt verband houdt met het feit dat meisjes een beter ontwikkeld corpus callosum hebben dat de rechter- en linkerhersenhelft verbindt. Magnetische resonantiebeeldvorming van de hersenen van mensen die stotteren, laat zien dat de activiteit van de rechterhersenhelft groter is dan die van de linkerhersenhelft, die verantwoordelijk is voor spraak.
Oorzaken van stotteren: abnormale ademhaling
Gebrek aan vloeiend spreken kan worden veroorzaakt door verschillende ademhalingsstoornissen. Bij mensen die stotteren, observeren neurowetenschappers onvolledige uitademing als gevolg van de volgende te snelle inademing, borstademhaling met een gecomprimeerd middenrif en niet-activering van de buikademhalingsspieren, asymmetrische ademhaling wanneer een deel van het middenrif in een ander ritme werkt dan het andere , aanscherping van de stembanden, samentrekking van de spieren van de tong en het gehemelte.
Oorzaken van stotteren: emotionele problemen
Stotteren na een psychologisch trauma kan niet alleen in de kindertijd voorkomen, maar ook op volwassen leeftijd. Er zijn emoties geassocieerd met stotteren: angst, angst, schuld, angst voor straf en vijandigheid. Stotteren komt vaker voor bij mensen met een laag zelfbeeld en een laag zelfbeeld. Het is vaak een vicieuze cirkel omdat stotteren en de bijbehorende communicatiestress het gevoel van eigenwaarde nog meer verminderen. Stotteren kan een symptoom zijn van neurose of bijdragen aan de verergering ervan. De neurologische en emotionele achtergrond van stotteren blijkt ook uit het feit dat het vaak gepaard gaat met ongecontroleerde bewegingen: het hoofd draaien en uitpuilen, het voorhoofd rimpelen, de nek spannen, de wangspieren trillen, de rompspieren aanspannen, tillen en rimpelen de wenkbrauw, kramp in de tong en het gehemelte, en zelfs wiegend lopen en stampen.
BehandelingstotterenBij kinderen begint de therapie bij de ouders. Ze moeten worden geleerd om langzamer en duidelijker tegen het kind te praten, hem niet te overstelpen met bevelen of opmerkingen. Ze moeten ook geduldig zijn in het luisteren naar het kind, zelfs als het niet vloeiend spreekt, omdat ongeduld, kritiek of discipline de stoornis alleen maar erger maken.
Oefeningen met een logopedist die aan de uitspraak werkt, vooral moeilijke woorden, zijn belangrijk, omdat bij veel mensen die stotteren moeilijkheden bij het spreken zich uiten in specifieke woorden. De therapie vereist ook vocale training onder begeleiding van een logopedist en gymnastiek van de ademhalingsspieren. Het is ook de moeite waard om het hoortoestel van het kind te onderzoeken, omdat disfunctie kan bijdragen aan stotteren. Psychotherapie wordt ook gebruikt om stotteren te behandelen. Oefening met een logopedist en psychotherapie is ook een goede methode om stotteren bij volwassenen te behandelen. Er zijn bedrijven die speciale therapeutische reizen organiseren voor mensen die stotteren, zowel kinderen als volwassenen.