Huilen begeleidt de mens bijna vanaf de eerste momenten van zijn leven. Vaak is dit een van de eerste berichten die een pasgeboren baby de wereld instuurt en het is deze kreet waar de moeder op wacht, omdat ze wil weten dat de baby ademt en sterk is. Meestal gaat de behoefte om te huilen gepaard met de behoefte om met spanning en stress om te gaan. Tranen, als we ze toestaan, kunnen onze bondgenoot zijn, ons een gevoel van zuivering geven en zeggen dat er iets belangrijks met ons gebeurt. Lees verder voor waar we om moeten huilen en ontdek waarom we huilen!
Inhoud:
- Wat huilt?
- Waarom huilen we?
- Huilen in cultuur
Wat huilt?
Huilen , en meer specifiek tranen, beschermen het oog fysiologisch tegen uitdroging en besmetting. De tranen zelf zijn meestal gemaakt van zout- en bacteriedodende stoffen en worden geproduceerd door de traanklieren.
Waarom huilen we?
Emotieregulatie
Huilen speelt een belangrijke rol in het complexe systeem van emotionele regulatie, wat onder meer tot uiting komt in de tweetrapstheorie van huilen. Eerst is er een toestand van hoge opwinding, wanneer het sympathische systeem actief is, gevolgd door een toestand van evenwicht en verhoogde activiteit van het parasympathische systeem. Het is een snelle verandering die gepaard gaat met het gevoel van ontspanning, het loslaten van emoties of je eraan overgeven - het wordt veroorzaakt door een plotselinge daling van de adrenaline.
Dit is het punt waarop meestal tranen tevoorschijn komen. Waarschijnlijk heeft iedereen wel eens meegemaakt dat men er in een situatie van grote stress in slaagde alert te blijven, alle taken af te ronden, en pas als de crisis voorbij is, verschijnen reacties van het lichaam zoals huilen of spiertrillingen. EHBO-, auto-ongelukken of zelfs ruziesituaties volgen vaak een soortgelijk scenario.
Op het niveau van het lichaam en de emoties is er agitatie die gepaard gaat met een staat van mobilisatie, en wanneer het voorbij is en het lichaam weer in balans komt, verschijnen er tranen. Het lichaam moet de overtollige spanning loslaten en huilen is een manier om dat te doen.
Emoties onderdrukken - soms nuttig, maar de gezondheidseffecten kunnen enorm zijn
Interpersoonlijke communicatie: wat is het en wat maakt het moeilijk?
De menigte van gedachten: als mezelfmet hem omgaan?
De frequentie van dit mechanisme hangt van veel factoren af, waaronder temperament, openheid of emotionaliteit, maar het is de moeite waard om jezelf te laten profiteren van de voordelen van huilen. De omgeving waarin we huilen is een factor die de regulatie van de huilfunctie versterkt.
Als tranen door anderen worden geaccepteerd, met de steun van een geliefde, zal dit hoogstwaarschijnlijk het gevoel van opluchting versterken. Huilen in een ongunstige, vijandige of agressieve omgeving heeft misschien geen kans om emotionele spanning te reguleren, waardoor het gevoel van verdriet, onbegrip of spanning alleen maar toeneemt.
Als huilen geen gevoel van opluchting of evenwicht brengt, maar alleen een manier is om na te denken over moeilijke situaties, is het niet de moeite waard om het te onderschatten. Een soort lus in huilen, die je in verdriet of een langdurige depressie van de stemming stort met het gelijktijdige onvermogen om te huilen, kan worden geraadpleegd met een psycholoog.
Mensen die aan een depressie lijden, gaan bijvoorbeeld vaak gepaard met het onvermogen om te huilen, terwijl stoornissen als gevolg van traumatische ervaringen vaak overmatige tranenvloed ervaren, wat geen gevoel van opluchting of een staat van evenwicht brengt. Overmatig huilen of het ontbreken ervan is een van de indicatoren van de noodzaak om voor de psychofysische toestand te zorgen en het is de moeite waard om in een dergelijke situatie de hulp van een specialist te gebruiken.
Tranen om het oog te beschermen en tranen die ontstaan als gevolg van een emotionele reactie verschillen in samenstelling.
Communicatiefunctie
Volgens antropologen hadden mensachtigen al huilen in hun gedragsrepertoire lang voordat ze spraken. Destijds was zijn rol om aan andere individuen te communiceren dat we hulp nodig hadden. Het is een feit dat we een aangeboren drang hebben om te reageren als we iemand zien huilen. In culturen waar er geen of zeer beperkte toestemming is om te huilen, kan het de boodschap overbrengen: "Ik vertrouw je, ik voel me veilig bij jou" wanneer ik tranen in je gezelschap kan veroorloven.
Huilen in cultuur
Veel onderzoekers hebben bevestigd dat huilen en de neiging om te huilen grotendeels afhankelijk zijn van de cultuur waarin we zijn grootgebracht, evenals van het geslacht en de sociale verwachtingen ertegenover. De verschillen tussen de seksen in frequentie of bereidheid om te huilen zijn grotendeels biologisch van oorsprong. Voor een groot deel is het prolactine dat verantwoordelijk is voor de frequentie waarmee vrouwen huilen, en testosteron bij mannen is de stof die het huilen vermindert.
Zoals op de meeste gebieden van het menselijk leven, moet er een laag cultuur op de laag van de biologie worden aangebracht. Het is een van de factorenwaardoor het voor mannen moeilijk wordt om te genieten van de voordelen van vrijuit huilen. Deze afhankelijkheid varieert in intensiteit in verschillende culturen, maar de dominante neiging ontmoedigt mannen om te huilen. Cultureel gepromoot eigenschappen onder de mannelijke homo sapiens in een groot deel van culturele kringen omvatten: moed, zelfbeheersing of rationaliteit. In zo'n situatie is er weinig ruimte voor spontane tranen, zeker in een openbare situatie. Deze neiging is geleidelijk aan het veranderen, maar een kleine jongen kan nog steeds horen: "Mannen huilen niet", "Het is oké, dus huil niet" of "Niet huilen".
Nuttig om te wetenHoe te reageren op het huilen van iemand anders?
Iemand begeleiden bij het huilen, of ze nu dicht bij je staan of niet, gaat gepaard met een gevoel van onbehagen, een zekere hulpeloosheid of onzekerheid. De angst voor wat je moet zeggen en hoe je je moet gedragen, zorgt vaak voor meer spanning.
Het is de moeite waard eraan te denken dat aanwezig, veilig en accepterend genoeg is. Bericht: "Ik ben bij je", "Ik hoor graag van je" of "Wat heb je nu nodig?" het is genoeg. Soms kan het verleidelijk zijn om een oplossing te vinden voor de situatie waardoor u onmiddellijk moest huilen, maar onthoud dat er tijd zal zijn om te handelen en het probleem aan te pakken.
Laat eerst de tranen het evenwicht in het lichaam herstellen en rust even uit na de ervaren spanning. Alleen wanneer dit gebeurt, kan het nuttig zijn om oplossingen voor te stellen. Huilen dient als fysiologische bescherming, een boodschap voor de omgeving, maar bovenal is het een gezonde reactie van het lichaam op emotionele spanning, het bevordert een terugkeer naar balans, het geeft een gevoel van zuivering en rust. Het is de moeite waard om te profiteren van de voordelen die de natuur ons heeft gegeven en om onszelf op een kritiek moment tot tranen toe te laten.